یاسمین خیره به چشم هایش لبخند کمرنگی زد: تا الان که روت نمیشد شلوارتو بکشی پایین، الان یهو روت زیاد شد؟ تهدیدم می‌کنی؟ _یاسمین یا همین الان میری بیرون یا اینکه… ادامه ی حرفش میان فشردن لب هایش گم شد. یاسمین بازویش را عقب کشید و از بند انگشتانش رها شد. _فقط ادعا داری دیگه. مثل بقیه ی حرفات…

  متین با دهان باز مانده میگوید: -تو اینجا چیکار میکنی؟!! و همین سوال کافی ست، تا بهادر مثل جن زده ها، عین مجسمه آن وسط خشک شود!! نگاه نمیگیرم… مستقیم خیره به صورتِ رنگ پریده اش! وحشتِ توی چشمهای سیاهش… دهان بازمانده از بی نفسی اش… و همانطور بی حرکت ماندنش… قلبم با سرعت هزار میکوبد… تیپ و ژستش

  نگاهم به‌سمت عکس بابا چرخید. می‌دونستم حواسش به منه. خیلی دلم می‌خواست بدونم اگه می‌دونست با تصمیمش زندگی من به این روز می‌افته بازهم به اون مأموریت می‌رفت؟ من برعکس بابا آدم صبور و بخشنده‌ای نبودم و تنها چیزی که توی وجودم باقی مونده بود کینه و سیاهی بود. روی تخت دراز کشیدم و نگاهم رو به صفحه‌ی گوشیم

  چند لحظه گنگ نگاهم کرد و بعد اخماش کم کم رفت تو هم، انگار یه حدسایی زده بود و با صدای خِش دارش گفت: _تو!… تــــو با خودت چی فکر کردی؟!… الان میخوای چی و بهم بفهمونی؟! که گره کورم فقط با پول حل میشه؟!… میخوای پول عمل مامانم و بدی و بعدش چی ازم بخوای؟! درست حدس زده

  ارسلان عصبی تر چاقو را عقب کشید دلارای نالید و پاره شدن انگشت هایش را حس کرد چشمان آلپ‌ارسلان به خونی که کف آشپزخانه را سرخ کرد خیره ماند _ باز کن دستتو دخترک محکم تر چاقو را فشرد درد آرامش میکرد! دیوانه شده بود ارسلان قصد بریدن نفس های همدمش را داشت پسر کوچکش اهورای بی گناهش! آلپ‌ارسلان

  از سرويس بهداشتي خارج شدم و موهام و با كش خودم دم اسبي بستم. از توي كوله ام، ليپ گلاسي كه رنگ صورتي ملايم داشت بيرون آوردم و روي لبام كشيدم بلكه يه كم صورتم و با انرژي و حداقل در حد سن خودم نشون بده. لباسام و تنم كردم و همون طور كه رها گفته بود، تصميم گرفتم

همیشه یکدیگر را با لبخند ملاقات کنید، زیرا لبخند آغازی بر عشق است “ننه اشکان 😂”

    کوروش: پاشو دیشب زیادی خوش گذشته نمیخوای پرنسس بیدار شی؟!   یا خدا دیشب چیشد منو کی آورد تو اتاق   چشام تار میدید با دستام مالیدمشون چهره کوروش واضح دیدم   چرا گوشه لبش پاره شده خونیه جای زخمه   کوروش: به به پرنسس بیدار شدی؟! صبح تون بخیر   خدایا چیشده دیشب؟! کو فرهاد وای نکنه

  دست مادرجون که دورم پیچید و تنگ تر تو بغلش فشردم، بغضم سرباز کرد و اشک اروم اروم از چشم هام روی گونه هام سر خورد…. بی اختیار هق زدم که مادرجون متوجه شد چقدر حالم گرفته اس و با نوازش دست هاش سعی می کرد ارومم کنه…. یه دستش روی موهام و اون یکی دستش روی بازوم و

  خواستم به‌طرف آقاجون قدم بردارم که خاله جلوم رو گرفت. – خیالت راحت شد؟ وایسادی به چی نگاه می‌کنی؟ برو تو اتاقت. وضعیت خوبی نبود. بدون هیچ حرفی به‌ اتاقم رفتم. در که بسته شد بیشتر از این طاقت نیاوردم، زانوهام شل شد و روی زمین افتادم. سرم رو توی دستم گرفتم و چشم‌هام رو بستم. بغض توی گلوم

  _به خُد… _هــــیچــــی نگو آتــــنــــا پاشو تو هم برو بیرون حوصله هیچ کدومتون و ندارم! غمگین نگاهم کرد و بلند شد رفت وَ من موندم و کلی فکر و خیال! × خیلی وقت بود که نور خورشید تو اتاق زده بود و من فقط خیره بودم به روبه رو… نمی‌دونستم کدوم اتفاقی که برام افتاده بود رو اول هضم