اگر حنانه خانه بود قطعاً دروغم پیش حاج‌خانم لو می‌رفت…   شعور درست و حسابی که نداشت!   – مامان جان سر چه حسابی غریبه تعارف می‌کنی تو خونه؟!   نیشگون محکمی از بازویم گرفت، صورتم از درد جمع شد و همراهش راه افتادم.   – سر همون حسابی که تو رو ندیده و نشناخته آورده تا این‌جا!

    تصمیم بر این شد که عمو اینا رو دعوت کنیم.   ولی بابام به عمو بگه که مازیار نیاد. می دونستم درست نیست.   ولی دیگه خودم رو دخالت ندادم.   و گذاشتم کاری که از نظرشون درسته رو انجام بدن.   اما حال خودم خیلی گرفته شد نمی دونم چرا.   حس می کردم دیگه قرار نیست

        گندم با همان اخم نشسته بر پیشانی خیره خیره در چشمان خونسرد حمیرا نگاه کرد .       ـ چرا انقدر سعی دارید من و بکوبونید ؟ چرا انقدر سعی می کنید تا یزدان و پیش چشم من ترسناک و منفور جلوه بدید ؟ چی بهتون می رسه ؟؟؟ ……… از رفتن من از این

      دندونام و محکم روی هم فشار دادم و دستام و زیر میز مشت کردم.. مشتی که خیلی دلم می خواست همین الآن تو صورت یلدا فرود بیاد.. الآنم به جای اینکه بره.. درین و مخاطب قرار داد و مثلاً فقط برای اینکه گندی که زده رو توجیه کنه گفت: – کاری قرار نیست با هم بکنیم عزیزم..

      ×××     آوا* از پنجره راهرو نگاهم به بیرون بود. همین که ماشینش شروع به حرکت کرد و مطمعن شدم از کوچه دیگه بیرون رفته از پله ها بدو پایین اومدم و گوشیم و از کیفم دراوردم و همین طور که سمت سر کوچه میرفتم بهش زنگ زدم که یه بوق نخورده این بار جواب داد

  امیر که سرک کشیدن‌های محمد را زیر نظر داشت با پا لگدی به ساق پای محمد زد تا توجهش را به خودش جلب کند.   محمد که همیشه از این جور رفتارها بدش می‌آمد معترضانه و با اخم نگاهش کرد: -چه مرگته تو؟   امیر ابرویی بالا انداخت و آرام طوری که نیلای سر در موبایل چیزی نشنود گفت: