صبح که بیدار شدم ندیدمش. اتاق‌خوابش پر از عطر تنش بود و همین‌طور بالشی که به‌جایش در بغلم می‌فشردم. خمیازه‌ای کشیدم و با چشم اتاقش را وارسی کردم. هنوز همان کمدی در اتاق بود که وسایل کودکی‌ام را در آن می‌چیدم. همان کمد دیواری که پر بود از کتاب‌های قصه و کاست‌نوار‌هایی که بابا
بدون اینکه پلک باز کند، جواب می‌دهد – تو روح خشایار و دار و دسته‌ش… حال چرخیدن تو خیابونا تو این هوای گند و ندارم، همین‌جا می‌مونم. رهام نزدیک‌تر می‌شود و او از گوشه‌ی چشم نگاهش می‌کند – تنها می‌خوام منتظر بمونم رهام، تو برو پی کاری که بهت گفتم. – دختره رو پیدا
با آرامش به تلاش نگهبان‌های زندان برای کشیدن زن پریشون و پر سرو صدای مقابلم نگاه کردم. _ دست از سرت بر نمی‌دارم. فکرنکن همه چی همین‌جا تموم میشه. قدم‌هایی که به سمت مسیر خروج برداشته بودمو برگردوندم و دوباره مقابلش ایستادم. به لباس زندان توی تنش، موهای آشفته‌ش، و بازوهایی که نگهبان‌ها برای
پچ پچ وار گفت: -فقط چی؟.. دوباره بغض کردم و غمگین نالیدم: -فقط میترسم این اتفاق درمورد تو باشه..میترسم تورو از دست بدم… نوازش دستش روی بازوم قطع شد و نفس عمیقی کشید… با صبوری و ملایمت گفت: -چرا همچین فکری میکنی؟..چرا باید منو از دست بدی..من تمام زندگیمو وقف تو و دخترمون کردم..چه حرکتی
-من می تونم اون دکتری که دنبالشی رو بیارم تا خواهرت رو عمل کنه و در عوض تو هم…. ماهرخ با تعجب نگاه مرد رو به رویش کرد که نگاهش در صورت دخترک چرخی خورد… دخترک عاصی از نگاه مرد، با حرص گفت: لطفا حرفتون رو کامل کنین…! مرد نفس سنگینش را بیرون
خلاصه رمان : لعل دوست پسر و کارش را همزمان از دست می دهد و در نقطه ای که امیدی برای پرداخت بدهی هایش ندارد پاکتی حاوی چندین چک به دستش می رسد… امیرحسین داریم بسیار خفن…
بلند شدم و سینی چای را از مادرم گرفتم. به رسم قدیم، اول جلوی بزرگترین میهمان که شهناز بود خم شدم و تعارف کردم. – بردار شهناز جون، چرا میوه نخوردی پسرم؟ فرخنده دوباره وسط آمد و گفت: – والا لاله‌خانم کوچیکتر بزرگتری رو گذاشته کنار! سرخ شدم و ملتمسانه به شهناز نگاه
نگاهم و بهشون دادم که آوا با دیدن جمع ما دست فرزان و کشید و شاید تو حالت عادی کسی برداشتی ازین حرکت نکنه ولی من خوب متوجه شدم که اونم دوست نداره وسط جمعی بیاد که دیگه زیادی داشت مسخره میشد و جَوش سنگین… اما فرزانم انگار چاره ای نداشت جلو مردی که هزار نفر جلوش