چند وقت پیش یه جا مهمونی رفتیم سر شام یهو دیدیم آیلین که زن صابخونه بود هی سرفه میکنه و نفس بالا نمیاد داد میزنه   “فاضلاب,فاضلاب,فاضلاب”ما همه آتنا ، من ، سپیده ، نفس ، آرامش ، ساحل ، یاس  وادا و تمنا… نگاهمون رفت سمت دستشویی و حموم گفتیم حتما فاضلابش زد بالا خواستیم در ریم سمت

        پله‌ها را پایین تر آمدند، یک چشمم راهرو را دید میزد و چشم دیگرم داشت میان چهره‌ام در اینه میگشت!   با دیدنشان که لاله خود را در اغوشش رها کرده بود و دستان او به دور کمرش حلقه بود بغض باز هم مهمان گلویم شد.   _ عشقم، یه لباس‌خواب قرمز خریدم…امشب برات بپوشم؟  

    دنیا حربه‌ی زنانه‌اش را در پیش گرفت و زیر گریه زد. آنچنان بلند که محمد مجبور شد کمی گوشی را از کنار گوشش فاصله دهد تا صدای جیغِ بلندِ دنیا پرده ی گوشش را پاره نکند.   زیر لب غر زد:   – یه دقیقه آژیر نکش ببین چی میخوام بگم!   دنیا بریده و بریده گفت:  

      زیر نگاه هایی که ازشون نفرت میباره از آشپزخونه میزنم بیرون….       پشت سرم بارمانم بیرون میاد و رو به کاوه با خونسردی میگه: طویلست مگه اینجا….       حرص تو صدای کاوه کاملا مشخصه وقتی میگه: صد رحمت به طویله….     بارمان: گم شو برو بیرون ببینم…غلط کردی بدون اجازه کلید انداختی

(محمد علی) تو اشپزخونه داشتم وسایل صبحانه رو میزاشتم رو میز که صدای جیغ مائده اومد ترسیده و سراسیمه وارد اتاق شدم وقتی منو دید بیشتر جیغ کشید و گریه کرد _برید بیرون برعکس رفتم سمتش _چیشده قربونت بشم؟ درد داری _برین پتو رو مچاله کرده بود دور خودش و با لکنت میگفت: _ب.. برین پتو رو محکم کشیدم که

      _ خانوم چرا این وقت شب پیاده بیرون زدید؟ اگه جایی می‌خواستید برید می‌گفتید می‌رسوندمتون.   به هیچ وجه قصد نداشتم بهش بگم که برنامه‌ی خودمم همین بود…   اما بعداز دیدن جلال ولیعهدتون، یواشکی یه عکس گرفتم و فرار کردم!   زیر لب یه چیزی شبیه می‌خواستم قدم بزنم غر زدم و به شیشه‌ی ماشین تکیه

        یزدان حرصی نگاهش را سمت گندم کشید و با دست و اندک فشاری که به شانه او آورد ، مجبورش کرد تا او دوباره سر روی متکایش بگذارد .       معترض و هشدارگونه صدایش زد تا گندم بداند چه می گوید :       ـ گندم .       اما گندم انگار

        – دیگه باید برات چی کار می کردم درین؟ تو یه کلمه به حرف من گوش نمی دی.. چند بار گفتم نکن.. چند بار گفتم بسپرش به من.. چند بار گفتم اون حیوون وحشی ارزشش و نداره که به خاطرش از همه چیزت بگذری.. به کدومشون گوش دادی؟ باز خوبه که من راه خودم و رفتم..

      نمیدونم چقدر تو سکوت بودیم فقط میدونم ساعت ها بدون هیچ حرفی دراز کشیده خیره به سقف اتاق بودیم… نه من قصد رفتن داشتم نه اون می‌گفت برو… نه من خوابم میومد نه اون چشماش روهم می‌رفت!   سکوتمون طولانی شده بود و هیچ کدوم هم انگار تمایل به حرف زدن نداشتیم اما آخر سر طاقت نیاوردم