پشت میز اشپزخانه نشسته بودم و مشغول خوردن صبحانه، امروز از بقیه زودتر بیدار شده بودم، اما فکر کنم قباد سر کار رفته بود، چون ساعت از هشت گذشته بود! عادت داشت قبل از هشت به شرکت برود! اخرین لقمه را در دهانم گذاشتم و قلوپی از چای را دنبالش، از جا برخاستم و به سمت
من مثل شما انقدر ساده به همچین چیزی نگاه نمی کنم! یه بار دیگه زمان از دستم در رفت و من همچنان وسط بحث و جنگ و جدل تموم نشدنیم با مهناز بودم که صدای زنگ آیفون بلند شد و جفتمون و ساکت کرد.. لی لی زودتر از ما بلند شد تا بره ببینه کیه.. منم
و حالا.. سعی داشتم با تکرار دوباره و چند باره اش توی ذهنم.. به اطمینان واقعی بودنش برسم! به جرات می تونم بگم تاثیر اون چشم بندی که میران رو چشمام گذاشت.. انقدر عمیق بود.. که جز یکی دو بار.. اونم به شکل خیلی مختصر و جزیی.. حس منفی و بدی نداشتم.. در حالی که یه زمانی
*** سیمیت هایش مزه گذشته را میداد اما خودش همان دختر گذشته نبود دیر فهمیده بود خیلی چیز ها را… دیر فهمیده بود حس آدم ها دور ورش نسبت به خودش را… دلش جز برای پدر بزرگ و مادربزرگ و برادرش برای کس دیگری از آن خانواده تنگ نشده بود… اگر زمان به عقب باز
🔥♥️♥️♥️🔥«آتش شیطان»🔥♥️♥️♥️🔥 #پارت_90❤️🔥💥💫 – وااای تو باز اسم اون مرتیکه رو اوردی؟؟ نمیدونم فکر کنم دو سه ماهی میشه! از ریختش حالت تهوه بهم دست میده، چه برسه اینکه بخوام اون دستای کریهش رو هم تحمل کنم! – اون روز که اومدم خونتون مثل چسب بهش چسبیده بودی! – مجبورم عشقم، مجبور! اگه
ابروهام بالا پرید… دوست نزدیک دیگه چه صیغه‌ایه؟ چرا همچین معرفی خاصی؟ حتی اگه با هامین دوسته چرا باید اینجوری خودشو معرفی کنه؟ خوشبختم کوچیکی زیر لب زمزمه کردم و روی مبل‌ها نشستیم. _ خانوم چیزی می‌خورید براتون بیارم؟ به دو فنجون قهوه‌ی روی میز نگاه کردم. _
یزدان چانه اش را بر روی موهای گندم گذاشت و دست دیگرش را به دور کمر او حلقه نمود و او را بیشتر از ثانیه های قبل به خودش فشرد و گندم بی قرار تر از همیشه ، خودش را میان حصار بازوان او پنهان کرد و گرمای تن او را با عطش عجیبی به جان
××××× تا چند ثانیه.. بدون هیچ حرکتی فقط به مسیر رفتنش خیره بودم و هیچ کاری ازم برنمی اومد.. دختره موذی با چند تا جمله زیر و بم من و به هم ریخت و گذاشت رفت! حالا من چه عکس العملی باید نشون می دادم؟! اصلا چی کار می تونستم بکنم.. جز این که همون