به کمک فهیمه خانم، روی مبل می نشینم و دستم ناخودآگاه روی پهلوی دردناکم می نشیند و چهره ام از درد جمع می شود.   – خوبی گلم؟ درد داری؟   سرم را به چپ و راست تکان می دهم و بعد از بازدم بلندی که بیرون می فرستم، می‌گویم   – یکم…   – می‌رم برات

      پرونده‌ی سیاهش را ورق زد و گفت: -مادرت مهرانه… -ناراحتی قلبی داشت؛ به‌خاطر ایست قلبی مُرد!   از آن درد سریع رد شد تا دوباره به گریه نیفتد. او هم اصراری برای تازه کردنِ داغ دلش نکرد و یک‌آن پرسید: -با اَحد چی؟ با اون قرار و مَداری داشتین؟   با هر نامی که می‌گفت، در درون

        همانطور که پیش بینی میکرد، اهالیِ همیشه ی خدا بیکار و علاف محل با دیدنش پچ پچ که نه، با صدای بلند شروع به وراجی کردند.   _ از سوراخش اومد بیرون، موندم چطو هنوز از خجالت آب نشدن!   _ وا خواهر معلومه دیگه، هرزه اگه رو نداشته باشه که هرزه نمیشه!   کمر راست

      _چقده بهش گفتیم دست از این تصمیم احماقنت بردار….جفت پاشو کرد تو یه کفش که الا و بلا فقط طلوع….حالا اینم از طلوع‌…خودت ریختی خودتم جمعش کن و بزنش به صورتت….   _ مامان تو رو خدا اینا رو جلو خودش نگیا…بابا حالش افتضاحه…تو این چند روزه یه دیقه هم چشم رو هم نذاشته…روژان تو یه چیزی

🔥♥️♥️♥️🔥«آتش شیطان»🔥♥️♥️♥️🔥             زبونی به لب های خشک شدم کشیدم. با اینکه همین چند دقیقه پیش آخرین جرعه چاییم رو خورده بودم، اما گلوم جوری خشک بود که انگار چندین روزه که آب نخورده بودم!   به سر پایین و نگاه تیرش که مستقیم به چشمام خیره بود، چشم دوخته بودم.   پوزخند گوشه لبش

      تو حیاط از صدای قدم هام متوجه شد دنبالشم و سرش رو چرخوند و نگاهم کرد…   سری به تاسف تکون داد و به راهش ادامه داد..   قبل از اینکه در رو باز کنه، ایستاد تا بهش برسم و کنارش که رسیدم، لبخندی زد و گفت: -هوا سرده..چرا اومدی بیرون..   -اومدم خداحافظی کنم..تو که نه

        شهریار درمانده نگاه دختری کرد که باز هم با چشمانی بسته روی تخت بیمارستان افتاده بود. قلبش یک در میان می زد و نگران بود. دلبرکش چند ساعتی بود بیهوش شده و او داشت به جایش جان می داد.     پشت دستش را بوسید و از جا بلند شد… دو دوستش با چشمانی سرخ شده