جواب سلامم را با اخمی انگار خدا از بدو تولدش، میان ابروهایش قرار داده و هیچ وقت نمی‌شود کنارش زد، می‌دهد و دستانش را توی جیب شلوارش فرو می‌کند. این روزها انگار ساعت کارش توی شرکت را با من هماهنگ کرده بود، با من می‌آمد و با من می‌رفت. – شما هر روز ظهر
_ وای خاک به سرم! هیچی ندیدم هیچی ندیدم! زمزمه ی خجالت زده ی حاج خانم هر دویشان را دستپاچه کرد. سراب بلافاصله سمت سینک برگشت و حامی طلبکار و دست به کمر سمت حاج خانم چرخید. _ چرا خاک بر سر شما مادر من؟ خاک بر سر من با این شانس گوهم!
_ شیشه رو بده بالا،طلوع سردشه…. _ باشه چشم…. دستش آروم رو پام میشینه و بالا پایین میشه… _ خوابی؟… چشم باز نمیکنم….کاشکی خواب بودم…کاش می مردم و همچین روزی رو نمی دیدم…کی فکر میکردم اینهمه بلا قراره سرم بیاد…. رو میکنم سمت در و شیشه رو میدم پایین… نم
چشم هام رو بستم و لب زدم: -وای..وای..خدایا.. سورن هول شده و با نگرانی، تند تند گفت: -چیزی نشد پرند..میبینی که حالم خوبه..نگران نباش به خدا خوبم… زدم زیر گریه و نالیدم: -چرا مواظب نیستی..اگه میزد بهت چی..وای سورن..وای… -عزیزم..عزیزدلم به خدا خوبم..اصلا نفهمیدم یهو ماشینِ از کجا پیداش شد..خداروشکر اتفاقی نیوفتاد نترس….
🔥♥️♥️♥️🔥«آتش شیطان»🔥♥️♥️♥️🔥 با ملافه دورم، از جا بلند شده و به سمت حموم رفتم. حالا که خواب از سرم پریده بود، حدالعقل دوش می‌گرفتم! ملافه رو همون جا پشت در انداخته و بدون نگاهی به عقب، وارد حموم شدم. در رو به حسب عادت باز گذاشتم. چون همیشه تو خونه تنها بودم،
ماهرخ از زور خشم می لرزید و این اصلا برایش خوب نبود. ماه منیر و صفیه با شنیدن صدای این دو به سالن آمدند و با تعجب نگاهشان می کردند. شهریار می خواست ماهرخ را آرام کند اما جرقه این دیدار، آتش زیر خاکستر را روشن کرده بود. -من حاضر بودم بمیرم اما