سری به تایید تکان داد، این یعنی میگوید اما همچنان میخواهد بچه‌را بی‌اندازد! او هم مثل من دیوانه شده بود، من از باردار نشدن و او از مدام باردار شدن…   با صدای زنگ موبایلم حواس هردو به میز جمع شد، به او نزدیکتر بود، خم شد و موبایل را به دستم داد:  

♥️🔥🔥🔥♥️🔥🔥🔥♥️🔥🔥🔥♥️             ساعت ۸‌ شب تصمیم گرفتم ‌دوباره باهاش تماس بگیرم. احتمالا تا الان کارای مربوط به شرکتش، قطعا تموم شده بود!   پشت خط منتظر بودم و بوق هایی که می‌خورد رو می‌شمردم.   دیگه داشتم از جواب دادمش ناامید میشدم که با صدایی بم و خواب آلودی ” الو “یی گفت.   دوباره

        رسماً داشتم شاخ در می آوردم… چه خبره اینجا؟   نفس عمیقی کشیدم و جوابشو دادم.   روی نیمکت توی حیاط دانشگاه نشستم.   « رفت و آمدمو کنترل می‌کنی؟»   چنددقیقه که گذشت و جوابی نگرفتم پیام بعدیو دادم…   هرچندکه انتظار جواب گرفتن نداشتم. حتما سرش شلوغه..‌   « از کجا می‌دونی عصر می‌خوام