صدای دخترک بالا که می‌رود، با احساساتی به غلیان درآمده، صورتش را جلو می‌کشد و لب‌هایش را محکم به لبهای دخترک می‌کوبد…. لب زیرینش را گاز گرفته و خیلی زود، با اکراه کنار می‌کشد – می‌گم آروم باش… دخترک بغض کرده، شانه‌اش را محکم روی لب‌هایش می‌کشد و حالش…. نمی‌داند چه حالی دارد – یه بله قراره بگی چرا

  در آن پالتو و روسری همرنگش زیادی خوردنی شده بود و لاکردار خنده هایش دل و دین میبرد. سر روی شانه خم کرد، تشویش و اضطرابش را پشت خنده هایش پنهان میکرد وگرنه دلش خون تر از آنی بود که لبش به خنده باز شود. _ ببخشید که شوهر اولمی و تجربم کمه، ایشالا کم و کسریا رو تو