صدای رهام فریاد می‌شود به جان ترسیده و نگرانش – می‌گم چی شده؟ نمی‌شنوی؟! تکان سختی می‌خورد و اشک‌هایش بیشتر می‌شود… صدایش از ته چاه انگار بیرون می‌آید – ماشین زد بهش… الآن تو اتاق عمله… – یا خدا… وای وای وای… دستش را مقابل دهانش نگه‌می‌دارد و رهام می‌پرسد کدام بیمارستان است و او نایی برای جواب دادن ندارد…

گلادیاتور: #part574 #gladiator       یزدان در حالی که نفس های عصبی و حرصی اش را یکی در میان بیرون می فرستاد و عرق از دور گردنش پایین می رفت و در یقه لباسش پنهان می شد ، گفت :       ـ معین نکنه بخواد حواست و پرت کنه و یکدفعه ای غیب بشه …………….. از اون

          بلند شد و برای خودش چای ریخت.   _ بعد دعواتون شد؟   _ آره، من وسایلم رو جمع کردم زدم بیرون. اونم هوار می‌زد که کجا می‌ری، منم گفتم بهت ربط نداره. سفته هم نداری که زورم کنی، الآن دستم بازه، زدم بیرون.   _ زدی فرهاد رو نابود کردی؟   با عصبانیت دستم

          هوای سرد زمستان داشت خودش را شدیدتر نشان میداد، پنجره‌را بستم و نگاهی به محوطه‌ی برف گرفته‌ی کوچه و مجتمع انداختم، شال روی شانه‌هایم را کنار انداخته به سمت تخت رفتم. برنامه‌ی درسی امروزم را باید پایان میدادم.   فردا ثبت نام کنکور بود، باید بیرون میرفتم و از کافی‌نت انجامش میدادم، بعد از ان

  بهزاد خودش هم دست کمی از شهریار نداشت. ماهرخ را نمی شد منصرف کرد،  تنهایش هم نمی شد گذاشت…! باید همراهی اش می کردند تا به واسطه ماهرخ،  به مهراد برسند… -شیطون رو لعنت کن و بد به دلت راه نده…! شهریار با درماندگی نگاهش کرد و دستی به صورتش کشید. -انشاالله که هیچ اتفاقی نمی افته…! بهزاد بلند

  البرز که دقیقا پست سر کاوه حرکت میکرد، کمی سرعتش رو کم کرد: -باشه..فقط به منم بگین میخواهین چیکار کنین.. سورن حوصله ی توضیح نداشت و کیان که دید سورن چیزی نمیگه خودش گفت: -میخواهیم فکر کنه تورو پیچونده و دیگه کسی دنبالش نیست… البرز متوجه ی هدفشون شد و با هیجان گفت: -ایول..افرین چه فکر خوبی کردین.. کیان