سرمو خم کردم و با دستم جلوی بالشتک‌و گرفتم. با چشم‌های گشاد شده بهش نگاه کردم. دو قدم سمت تخت اومد و انگشت اشاره‌شو سمتم گرفت… چندبار دهنشو باز و بسته کرد اما درنهایت فقط یه کلمه گفت که همونم دیدگاهمو به زندگی کامل زیر سوال برد. _ بیشعور… اگه این یه برنامه‌ی کودک یا انیمیشن بود مطمئنن چشم‌هام

  نور خورشید ازلابه لای پرده داخل میاد و چشمامو میزنه….   دیشب تا دمدمه های صبح بیدار موندم و فکر کردم…..من تصمیمو گرفتم….بودن بارمان رو نمیخوام….نمیخوام به عاقبت نبودنش فکر کنم…فقط می‌دونم این زندگی رو دیگه نمیتونم ادامه بدم…   با شنیدن صدای مرد دیگه ای جز بارمان کنجکاو از رو تخت بلند میشم…. در اتاق رو به آرومی

          کلافه نچی کرد و هاوژین را از روی تخت بلند کرد   هاوژین بی حال ناله زد   _ ماما   ارسلان با احتیاط بدون آنکه پوشک و لباسش را از تنش در بیاورد در قابلمه آب نشاندش و زیرلب غرید   _ مامانت خشک شده   با بلند شدن صدای گریه ی هاوژین دلارای

          _ لاله جون میشه فعلا به کسی نگی؟ تصمیم داریم با وحید بعدا خودمون بگیم…لطفا؟   صدایش میلرزید و من نمی‌توانستم چیزی بگویم، لاله با تعجب خودش را عقب کشیده دستش را به شکمش گرفت:   _ وا…عزیزم، چرا اخه؟ بنظرم هرچه زودتر بفهمن بهتره‌ها، تا عروسیتون سه ماه مونده، خوبیت نداره با شکم بزرگ

              موافقتم رو اعلام کردم. با اینکه کار و پرونده عقب افتاده خیلی داشتم، اما ترجیح میدادم فردا پیششون باشم!   – به شرط اینکه فردا برام از اون غذا های خوشمزت بپزی!   خنده تو گلویی کرده و با گفتن ” باشه دردونه ” موافقتش رو اعلام کرد.   حامد دستپخت خوبی داشت