〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 *چند ساعت قبل*   تنش توسط رهام به عقب هل داده می‌شود   – امید؟ چته؟ چی شده؟   رهام بازوهایش را می گیرد و کمی تکانش می‌ دهد:   – با توام! خوبی؟ چی شده؟   نگاهش را سرتاسر خانه می‌چرخاند، این چه اوضاعی‌ست؟ تقریبا تمام چیز‌های شکستنی خانه بر روی زمین به هزار تکه

  با حس نوازش موهام بیدار شدم. یکم طول کشید تا یادم بیاد سیاهی جلوی چشم‌هام به خاطر تاریکی اتاق نیست. همه‌ی خاطرات قبل از بی‌هوشیم پشت سرهم توی ذهنم ظاهر شد. از حضور ژینوس و حرفامون تا سردرد و تهوع بعدش. وقتی یادم اومد وسط اتاق بیمارستان بالا آوردم دلم می‌خواست سرمو یه جا بکوبم. این خودش به اندازه‌ی

            طعنه‌ها همان روز بیشتر شد، حتی سعی داشتند من را از اتاق بیرون بکشند و وادارم کنند کارهای گردگیری را انجام دهم! مادرش انقدر حساس و کهن ذهن بود، که برای گرفتن یک خدمتکار هم راضی نمیشد!   این همه ثروت داشته باشی و باز هم خودت کمر به تنت نماند؟ دست و پا

          -می‌دونم چقدر حساسید اما دلم می‌خواد بدونید ما و مجموعه کوچکترین قصوری ازمون سر نزده. بچه ها خودشون با هم دعوا کردن وگرنه مربی ها همیشه حواسشون جمعه دیگه فکر کنم اینو خودتون خیلی خوب متوجه شده باشید آقای دکتر!     ضیایی مشغول رفع و رجوع کردن جریان بود.     می‌خواست خودشان را

      چند لحظه که گذشت با صدایی که آرام‌تر از قبل به‌نظر می‌رسید گفت: فکر نکن این موضوع واسه من تموم شده آنا… نمی‌خوام اوقات هردومون رو تلخ کنم. بعدا راجع‌بهش حرف می‌زنیم.   نفس خسته‌ای کشیدم. _موافقم منم دیگه از بحث کردن باهات خسته شدم نامی… بگو ببینم مهمونی که می‌‌ریم چه‌جور جاییه؟ قراره چه کسایی رو

        شرم در صورتش دوید. سر پایین گرفته و اهسته پچ زد:   – خیله خب حالا، نیاز نیست همه چیزو کامل تشریح بدی.   قهقه‌ی مرد بلند شد. به سمتش خیز برداشته و با هر دو دست لپ‌هایش را کشیده و لب زد:   – اخ خد! تو چقدر شیرینی اخه!   سر خم کرد و

        درهرصورت پای فرهاد بی‌نوا به جریان باز شده و حداقل جناب محمدجواد خان، از گذشته پرافتخار من اطلاعات کاملی داشتند.   این یکی را چطور از فرهاد مخفی می‌کردم؟   گوشی موبایلم باز هم زنگ خورد، این‌بار نازنین! بی‌حال جواب دادم.   _ سلام، نازی!   _ سلام، چرا صدات شل و‌ وله؟ خوبی؟   _

          دست روی گونه اش گذاشتم… -بحث اعتماد نیست شهریار… من اون کثافت و می شناسم که دارم میگم خیال خام نکنین…!   -پس میگی چیکار کنیم…؟!     مطمئن بودم وقتی حرفش را بزنم شهریار مخالفت کند اما چاره ای نبود. می توانستم از حاج عزیز کمک بگیرم یا حتی شهناز و صدف را طعمه