-دنیزجون واقعاً همه چیز خیلی قشنگ شده نمی‌دونم چطوری ازت تشکر کنم.     همانطور که در تلاش بودم تا ضربان بلند قلبم را بخاطر موزیک کنترل کنم، به سختی لبخندی به روی شیلا ماجد زدم.     -خواهش می‌کنم کاری نکردم.     با طنازی موهای بورش را از روی صورتش کنار زد و چشمان

        پا روی پا می اندازد ، نگاهش را به چشمان حیران مانلی میدهد و با لحنی جدی می گوید   – حاجی سرطان داره..   منظور از حاجی   حاج کمال بود؟   – با دکترش حرف زدم ، شرایطش طوری نیست که بتونن مانع پیشرفت بیماری‌ش بشن   مکث کوتاهی میکند   – خیلی بخواد

            پله‌ها را بالا رفتم، به محض اینکه پا در راهرو گذاشتم، قباد از در اتاق مشترکش با لاله خارج شد، اینکه در این ساعت خانه باشد عجیب نبود، اکثر اوقات در این ساعت کارگرهای ساختمان نبودند، یا شرکت را به وحید میسپرد، این اواخر بیشتر پیش لاله بود، پیش خودش بچه‌اش را حمل میکرد