شخصیتی که با بدبختی جمع و جورش کرده بودم را لِه کرده و بی‌شک نفرت انگیزترین آدمی بود که تا به حال دیده‌ام!     به سختی کمر صاف کردم و پشت دستم را به صورتم کشیدم.     همین که نگاهش به صورتم و خونی که می‌دانستم دور لب هایم پخش شده خورد، مردمک هایش

      چنان شتاب زده و با سرعت همه جا را میگشت و همه چیز را زیر و رو میکرد که انگار نه انگار تا چند دقیقه ی قبل حتی نای پلک زدن هم نداشت.   نور کم جانی را زیر مبل دید و با زانو روی زمین نشست. زانوانش در اثر سایش با فرش به سوزش افتادند و

    خلاصه رمان:   دقیقه های طولانی می گذشت؛ از زمانی که زنگ را زده بودم. از تو خبری نبود. و من کم کم داشتم فکر می کردم که منصرف شده ای و با این جا خالی دادن، داری پیشنهاد عجیب و غریبت را پس می گیری. کم کم داشتم به برگشتن فکر می کردم. تصمیم گرفتم بار دیگر

      * * *   – عمو …   نگاهش میخکوب چهره سرخ مرد بود   عمو جاویدش…   – فکر نمیکردم تا این حد احمق باشی مانلی   از لحن تند و خشمگین جاوید سر پایین انداخت و لب گزید   او بیش از آنچه فکرش را میکرد عصبی بود..   کوته فکر بودن پدرش از یک