به قلم رها باقری     به زحمت تشکر کردم و تکه‌ای برداشتم. با همه‌ی قوه تلاش می‌کردم جلوی دل به هم خوردگی را بگیرم اما نشد.   سرسری گفتم: “ببخشید” دست جلوی دهانم گرفتم و طرف مستراح رفتم.     بیرون که آمدم، روی پلکان نشستم و دست‌ها را زیر بغل بردم. هنوز بوی ماهی آزارم می‌داد.