_ می‌خوام خوشنویسی کنم، مشخص نیست؟   خودم را همراه صندلی و‌ پریناز جلوتر کشیدم.   _ الآن جات راحته؟   چشمکی زد.   _ خیلی.   یکی از قلم‌ها را برداشت و جوری در جوهر فروکرد که دلم به حال نوک قلم سوخت.   _ قلم رو‌ آروم داخل جوهر بزن.   _ الآن کجا

      سوگل که دستش همچنان روی شکمش بود، سری به تاسف تکون داد…   سامان هم از خدا خواسته، سریع در ماشین رو برای عسل باز کرد و با عجله گفت: -بریم بریم..   عسل با چشم های گرد شده گفت: -بذار خدافظی کنم..   سامان دستی برای ما تکون داد و گفت: -از طرف من و عسل

    نفسی گرفتم تا گریه نکنم.     – تمام نشد آقای دکتر، زن سابق شما فرنگی بوده… طبیب بوده… عین پنجهٔ آفتاب قشنگ بوده، من با شکم بالا آمده و کاری که برارم کرده… کنار شما عین… عین…   – قرص ماه…     مات نگاه دلخور و مهربانش شدم، آرام پلک روی هم گذاشت.     –