_ خب میگم خریت کردی همینه دیگه، بچه‌ای که باباش معلوم نیست و مادرش همچین آدمیه همون بهتر که به دنیا نیومد…وگرنه بدبخت تا عمر داشت لکه‌ی ننگ فرق پیشونیش بود.   شانه بالا انداختم، محمد هم بی راه نمیگفت، آن بچه چه گناهی داشت که میبایست تا عمر داشت اسم و رسم بر

        سراب نگاه به اشک نشسته اش را از او دزدید و به تایید سری تکان داد.   اویی که هنوز خسته و زخمیِ جنگ های این و آن بود باید جنگ مرد زندگی اش را تمام میکرد. شاید بعد از آن روی خوش زندگی را هم میدید.   گلویی صاف کرده و با بلعیدن آب دهانش،

        عسل لبخند خجول مصنوعی زد و سرش رو پایین انداخت که یعنی خجالت کشیده…   خنده ام گرفت و عسل با ارنج به پهلوم زد و زیرلب غرید: -کوفت..ادم فروش..   -خودش شنیده بود من که چیزی نگفتم..   سامان به سوگل نگاه کرد و تکرار کرد: -هان سوگل؟..چی گفت؟..   سوگل چشم غره ای به