_ غر نزن هنگامه این روزا به اندازه کافی این بچه تِر میزنه تو سرم با غرغراش داشت میخوابوندش گذاشتم رو سایلنت بیدارنشه هنگامه با خنده ابرو بالا انداخت _ آفرین به تو ، بابای نمونه پوشکم عوض میکنی؟ دلارای آرام غرید _ بگو بده گوشیو بابام هنگامه بدون آنکه بشنود
لحظه‌ای ماندم چه بگویم، نمیدانستم وحید با وضعیت بچه‌اش و کیمیا میتوانست من را همراهی کند یا نه! محمد چه؟ میتوانست؟ _ نمیدونم خاله‌نبات، باید ببینم میشه یا نه، خدای نکرده چیز بدی که نشده؟ _ نه عزیزم خیالت راحت، اتفاقا…یه خبر خوبه بنظرم، شاید خودت ببینی بهتر متوجه شی، نمیخوام نگرانت
همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد … تلو تلو خوردن حسین به عقب و فریاد بلند مجتبی و دست من که بالا رفت تا دومین ضربه را هم بزنم : – غلط کردی اسم شهابو آوردی آشغال ! غلط کردی ! برق خشم در چشم حسین درخشید … خیز برداشت به طرفم ، ولی
-اگه دوست داری ببینیش… اگه واقعاً اینو می‌خوای، یه جوری ترتیبشو میدم ولی باید حواسمون رو کاملاً جمع کنیم. عطا نباید اینجارو پیدا کنه! و دریای معصومم برای بار هزارم نشانم داد که برخلاف سن کمش چقدر بزرگ شده و درکش نسبت به همه چیز بالا رفته! با حلقه اشکی که در چشمانش
-خب اینم دورهمیه عزیزم… اما بیا با ساسان آشنات کنم… در واقع به افتخار اشناییمون مهمونی گرفتیم…!!! سپس رو به رستا کرد… -وای گوگولی من تو هم خیلی خوش اومدی…!!! و روی هوا بوسیدش… ساسان نگاه هیزش سرتاپای رستا را بالا و پایین کرد… -ساسان جان با سایه و خواهرزاده اش آشنا شو…!!!