_ داره داره…کمکت کنم حاضر شی یا خودت میتونی؟   شانه بالا انداختم:   _ غذامو بخورم بعد!   لبخندی زد و از جا برخاست، به سمت بیرون رفت، غذایش را کامل نخورده بود.     حاضر شدنم کمی طول کشید، شکمم دیگر داشت به هشت ماهگی میرسید و بزرگتر میشد، مثلا پوشیدن شلوار

        صدای موزیک دیوارهارا می لرزاند   رقص نورهای خاصِ کلاب را در کل دبی تنها می‌شد همانجا به چشم دید   گارسون ها منظم پذیرایی می‌کردند و دود فضا را گرفته بود   هاوژین ترسیده سرش را در گردن ارسلان فرو برد و او کلافه پوف کشید   نباید بچه را از دلارای می‌گرفت   پدر

      ترسیدم از حرفش و با لکنت پرسیدم     _تیزی؟؟؟     _دوست داری بیهوشت کنم تو اتاق استرلیزه بکشمش بیرون نازنازم؟؟     خندش جمع شد وقتی ترس و تو چشمام دید     _نترس طوریت نمیشه من بلدم کجا بزنم     واقعا جون خودم مهم بود؟؟ نمیدونم…… اصلا به درک اصلا هر چی شد

        عماد را کامل زیر نظر داشتم که خیلی تابلو نگاهش به سایه است… جوری هم نگاه می کرد انگار جز او هیچ کسی وجود نداشت.     نگاهم ناخودآگاه سمت امیر کشیده شد هت به جای نگاه پر عشقش، چشم غره ای بهم رفت که لبخند مسخره ای زدم و صاف نشستم…     سایه با