پریناز اضافه کرد:   _ شعبهٔ استانبول گاتا!   پریماه را که به‌شدت درحال جویدن یک دمپایی پلاستیکی بود بلند کردم.   _ این دمپایی رو بگیر از بچه‌!   از جایش بلند شد تا پریماه را بگیرد.   سهند رو به من کرد.   _ بذار بخوره، بابا، لثه‌هاش می‌خاره.   توپیدم.   _ دمپایی

لی‌لا از ماشین هتل پیاده می‌شویم و جایی که می‌بینم فوق‌العاده است. بندری بزرگ پر از کانتینرهای رنگارنگ، و اینجا خیلی بزرگ و شلوغ است. روی دریا کشتی‌های زیادی پر از همان کانتینرها منتظر تخلیه با جرثقیل‌ها هستند و منظره چشمگیر است. ذوق‌زده همه جا را نگاه می‌کنم و عماد در حالیکه تلفنی حرف می‌زند مرا نگاه می‌کند. با هیجان

      خیلی نزدیکش بودم که معذب خودشو جمع کرد     _محمد طاها یه جوری نبند دیگه بلااستفاده بشه دستِ ها     _تو یکی هیچی نگو که بعدا باهات کار دارم……محکم فشارش بده     امیر دستشو دراز کرد که تمام حرصمو سرش خالی کردم   _تو نه…..خودش…..   _خیلی خب بابا چته….این اصلا زورش میرسه محکم

        دوباره سرم رو بوسید و وقتی ازش جدا شدم، دنیز پرید وسط و با نیش باز گفت: -منم خوشگل شدم؟!..   البرز کمی نگاهش کرد و بعد با بی خیالی گفت: -نه..تو همون زشتی هستی که قبلا بودی..   همه زدیم زیر خنده و دنیز جیغ خفه ای کشید و خواست البرز رو بزنه که کیان

            محکم لپ‌های نیاز را بوسیدم و سر به گردنش چسباندم تا بویش را به مشام بکشم. پدرسوخته داشت میخندید! دوباره بوسیدمش و پاپیون صورتی دور کله‌اش را مرتب کردم:   _ مامان قربونت بره، میرم سرکلاسم خب؟ اینجا با بابا بمون، اذیتش نکنی…باشه؟   همچنان در اغوشم نگهش داشتم، قباد هنوز یاد نگرفته بود

    یک لحظه انگار مغزم خاموش شد و فراموش کردم دختر مقابلم حنانه است، کسی که ده سال آزگار عشقش را در قلبم داشتم.   توی صورتش براق شدم و دندان روی هم ساییدم، برای حنانه ای که حتی در رویاهایم هم نازک تر از گل به او نگفته بودم.   _ اون دیوونه نیست، ممنون بابت کمکت ولی