بعد از پوشیدن لباس‌هایم، در اتاق را آهسته باز می‌کنم. صدای جر و بحث امید و رهام را می‌شنوم. شهیاد چه آدم پست و تنفر آمیزی به نظر می‌رسید.   در راس دید من نبودند، اما سوالی که رهام می‌پرسد و جوابی که امید می‌دهد، باعث می‌شود گوش هایم تیز شوند و سر و پا

      _ نه…   بازوشو هل دادم.   _ ممکنه یکی سر برسه.   _ مهم نیست.   _ برای من هست.   سرشو روی شونم گذشت و صورتشو به گردنم چسبوند.   _ معذرت می‌خوام‌.   دستی که باهاش سعی داشتم از خودم دورش کنم متوقف شد.   _ متأسفم که سرت داد زدم و معذرت می‌خوام

    دستی به صورتش کشید و گفت: -کلیدای تو کو؟..   -من که هیچی جز گوشیم با خودم نیاوردم..حتی کیفمم باهام نیس…   با کف دستش زد به فرمون ماشین و درحالی که پاش رو روی گاز می فشرد و راه میوفتاد با حرص گفت: -چرا همونجا نگفتی که کلید رو ندم..   -سورن دیوونه شدی؟..من جلوی بقیه چی

      ولی چقدر خوب همدیگه رو میشناسن البته به جز دوست داشتن شیدا که هنوزم تعجب میکنم از نفهمیدنش   _خوبه خودت پسر عموتو میشناسی…..ترسید گولت بزنم…….ولی ای کاش از اول بهم میگفتی…..منکه علم غیب نداشتم فکر میکردم دیگه نمیخوای ریختمو ببینی که انقدر سرسنگین شدی باهام…..درضمن بدونِ اینم قبول…..بخشیدمت   سرشو بالا گرفت و بعد چند لحظه

            احمق بود، احمق و بیش از حد احساساتی. منطقش کور شده بود و فقط میخواست احساسات دیوانه کننده ای که در این روزها تجربه کرده بود را سر راغب خالی کند.   بی گدار به آب زده بود. بی هیچ نقشه ای، با دست خالی… میدانست راغب با این چیزها زمین نمیخورد و باز

راه افتاد تا سمت در برود که هونر دستش را از عقب گرفت. به خودش کشید و دستش را از پشت دور کمر او حلقه کرد و گفت _فرار نکن دختر… حرف بزن باهام   نیلوفر از حرکتِ آنی و لمس تن هونر چشمهایش را بست و گفت _چی بگم؟ چی می‌خوای بشنوی آخه؟   هونر چانه‌اش را به سر

    دستم را همراه موهایی که کشیده بودم و میان انگشتانم اسیر شده بودند، پایین بردم و روی سینه ام کوبیدم.   _ من تو رو کم دارم… تو که نیستی نمیتونم زندگی کنم… میفهمی؟ به خدا، به جون بچم… اگه بری منم میرم… یه ثانیه ی دیگه بدون تو اینجا نمیمونم عامر… به خاک عماد قسم میرم…  

            آذین، قبل‌ها دوست داشتم نامش را آذین بگذارم، قباد میدانست، همان اوایل ازدواجمان. شاید برای همین این را گفته بود، وگرنه او هیچ‌گاه نگفت که چه نامی دوست دارد:   _ آذین مال من بود…   متعجب نگاهم کرد: _ چی؟   نگاه به نیاز دوختم، نمیخواستم حین توضیح دادن در چشمانش نگاه کنم:

خب دوستان، انگار ساعت ۱۲ شب وقت خوبی برای پارتگذاری نیست چون مدیر، سایت رو آپدیت میکنه و من مجبور شدم نیم ساعت دیر بذارم. از فردا همون یازده دوازده صبح میذارم. _________ پنج روز بود که از نیلوفر خبر نداشت. چند بار خواسته بود زنگ بزند و خبر بگیرد، ولی حرفی و بهانه‌ای نداشت و زنگ نزد. در مغازه