سرشو انداخت پایین و دوباره گریه ش و از سرگرفت ولی اینبار بی صدا   فقط یه لحظه بود که جرات کرد هر چی تو دلش میگذره به زبون بیاره ولی اینکه گفت مثل اون فربد بی همه چیز بی غیرتم و کثافت مغزمو داشت میخورد   بدون نگاه منتظر و متعجب ناخدا و پسرش اون طرف

        دوباره داشت من را پیش می کشید. سریع نگاهی به اطراف کردم تا مامان ستاره نباشد که سایه آرام گفت: ستاره رفته تو اتاق مهمان بخوابه….!     حاج یوسف و امیرعلی اخم داشتند. عمو رضا پیش مامان بود و عمه فرشته ماتش برده بود. آقاجان و عزیز هم دست کمی از عمه فرشته نداشتند و

        یزدان سری تکان داد و نفس هایش تند تر شد . دردی در سینه اش نشست که تا کنون چنین دردی را نه حس کرده بود و نه حتی شبیه آن را تجربه نموده بود .       دردی عمیق و جانسوز . انگار که در سلول به سلول تنش مذاب ریخته باشند ، سوزاندش