– نه آقا … من خیلی کودنم ! خدا بهتون رحم کرد که زودتر اینو فهمیدین !   خواستم از پشت میز برخیزم … صابر به سرعت گفت :   – آیدا خانم … لطفاً !   ناراضی و خشمگین دوباره روی صندلی برگشتم … و صابر با نگاهی سرزنش آمیز به همکارش، من را خطاب

    _اونو…ولش کن…..کثافت   تمام صورتش خون بود حتی سفیدی چشماش و من انگار آروم ترین نفس عمرم کشیدم….   _چشــــــم بچه حاجی….   پرتم کرد و کف دستم سابیده شد رو زمین   باهاشون فرق داشت….خیلی….برعکس بقیشون که هیکلی و تیپ لش داشتن اون اسپورت پوش و مرتب بود   _خب…..ببین کی اینجاس؟!   رفت رو پای محمد

    دیگر صدایشان را نشنیدم چرا که رفته بودند. کشان کشان خودم را به خانه رساندم و داشتم سمت اتاقم میرفتم که مادرم از دور سرفه ای کرد تا توجهم را جلب کند.   انگار تهدید پوچ و توخالی ام رویش اثر گذاشته بود و جرات نمیکرد نزدیکم شود!   _ چیکارت داشتن؟   _ باید برم کلانتری.  

    راست ایستادم و دست به کمر زدم. سعی میکردم موهای ریخته توی صورتم را با دست دیگر، کنار بزنم.   – دنبال ناخونگیرم میگردم. پریشب دادم بهت. کجا گذاشتی؟ عصبانی هم نیستم.   جلوتر آمد و موهای پریشان را به عقب شانه‌ام فرستاد. تماس انگشتانش با پوست گردنم، تنم را مور‌مور می‌کرد.   – ناخونگیر رو برگردوندم سرجاش.

            آهی کشید و دستانش را به لبه میز تکیه داد:   _ هعی…کاش مادرم تو بودی!   چندان با غم ابتدا گفت که فکر کردم حرف جدی‌ای بزند، با تمام شدن حرفش خنده‌ام گرفت و ته آبی که در لیوان مانده بود را به صورتش پاشیدم.   از حرکت ناگهانی‌ام جیغ خفه‌ای کشید و