#پ_۱۱۴ ‌ چند لحظه همانطور بلاتکلیف وسط پیاده رو ماندم. خودش جلو آمد، کنارم ایستاد و گفت: _این وقت شب؟ اینجا؟‌ ‌می‌دانستم قیافه‌ام خیلی بیچاره و پریشان به نظر می‌رسد اما برای حفظ ظاهر هم که شده دستی به لبه‌ی خیس شالم کشیدم، لب‌هایم را زورکی کش دادم و با لبخند کج و کوله‌یِ بی‌معنی گفتم: _هیچی، یه خریدی داشتم

        از جا بلند شدم. -اصلا مگه من چقدر جون دارم؟ همه‌ی انرژیم و گذاشتم برای این‌که فقط تو رو داشته باشم. تمام و کمال.   این لحظه برای من و او بود. فارغ از هر علتی که به خاطرش پا به زندگی او گذاشتم.   انگشتانم زیر مقنعه خزید و دستی به پوستم کشیدم. باید گردنم

#پ_۱۱۰‌ ‌ در توالت‌ باز شد، دختری بیرون آمد، کنار فاطی ایستاد و همانطور که دست‌هایش را می‌شست، فاطی را چپ چپ نگاه کرد.‌   فاطی مداد را از چشمش فاصله داد و برگشت رو به دختر سر تکان داد: _ها؟   دختر دماغش را چین انداخت و با نگاه بدی بیرون رفت.‌   فاطی با صورت کج و کوله

    _سلام خاله……چه عجب اینورا…من فکر کردم دیگه نمیای….   حالا نیم وجبی تا صبح میخواد سوال جواب کنه   _سلام عزیزم…..علی مامانم و بچه ها نیستن…نمیدونی کجان؟؟   انگار که حرف عجیبی زده باشم….   _پیش شما نیستن مگه؟! خاله فریبا به مادرم گفته بود دارن میان تهران….   پیش من؟! شانس و ببین….امروز باید بیان پیش من

    عادی بود که با تک تک کلماتش آتش نیازم شعله ور تر میشد؟!   با حرکت انگشتش نفسم را تکه تکه بیرون دادم.   لذتی که از لمس دستانش میبردم به سوزشش میچربید که ناله ام هیچ نشانه ای از درد نداشت!   _ نمیخواستم… بس… کنی!   حرکت دستش متوقف شد و از میان پاهای باز مانده

        دمی گرفتم. چطور می‌شد تمامِ برداشت‌هایم از او را خلاصه کنم و در عینِ حال اصل مطلب ادا شود؟! – احساس مسئولیتی که سعی داری مخفی کنیش قلبم و می‌لرزونه. حقیقتا دلم ضعف می‌ره برای پدر بودنت و وقتایی که شوهر می‌شی. هرچقدرم سعی کنی مخفیش کنی و بی‌توجه باشی من می‌بینمش.   اخم کرد و

          روی تشک لم میدهد، یکی از پیژامه‌های وحید را پوشیده، با بالاتنه‌ی برهنه. بدنش برایم تازگی دارد، قبلا ابدا نمی‌گذاشت موهای سینه‌اش زیاد بماند، همیشه تمیز و شیو شده بود.   اما حالا انگار چند هفته میشد که اصلاح نکرده، حتی ته ریشش هم پررنگ‌تر است.   رو میگیرم، خود را با تعویض لباس‌های نیاز