دوباره اوقاتش تلخ شد. -حلش می‌کنم. فکر می‌کنه تیم وکلامون از پسش‌ بر نمیان. می‌گه وقتی خودِ پدر و مادر از بچه گذشتن و بچه فروخته شده، من و تو کاری ازمون بر نمیاد.   بحثشان را دوست نداشتم. -مرتیکه در ازای پول و بدهی بچه‌ی مردم و می‌بره می‌کاره سر چهارراه‌ها. اون‌وقت یه تیم وکیلِ

      دختره ی احمق فکر کرده حالا که فربد یه قرون پول ریخته براش فقط کافیه بره ایتالیا و بعد تموم؟؟ اونوقت دیگه منو لازم نداره؟   خندم گرفت و زمزمه کردم “کورخونده” هر چند مطمئنم نیما و اون دوستش نشستن زیر پاش وگرنه اون جرات داشت جواب تلفن منو نده….   عین اسفند رو آتیش جلز و

        عماد سمتش رفت و مهربان نگاهش کرد. -نه برعکس اومدم که تو رو مال خودم کنم…!     قلب سایه با این حرف تند و پر تپش کوبید. لحظه ای ماند اما سعی کرد بر خود مسلط باشد.     سینی شربت را برداشت و سمت عماد گرفت… عماد نگاهش از صورت سایه جدا نمی شد.

‌شانه بالا انداختم و دوباره به طرف آشپزخانه رفتم، کنار ایستادم تا بچه‌ها که چهارتایی به دنبال همدیگر قطار شده و هر کدام دو شیرینی در دستانشان داشتند بیرون بیایند.‌   کل خانم‌ها، به جزء بی‌بی که توی هال، کنار بخاری چرت می‌زد، توی آشپزخانه جمع شده و تازه انگار که سر شب باشد صحبت‌هایشان گل انداخته بود.‌از بین راحله

        سارا خندید و روی صندلیِ کنارِ محمد نشست. -نمی‌زنم زیرش. ولی…   محمد پاکت‌ها را روی میز باز کرد. -اما و اگر نداره سارا خانوم. آخر هفته شرط و شروطت و می‌شنوم و تمام. وعده گرفتم از داداشت.   طفلک محمد می‌گفت و هر لحظه سرخ‌تر می‌شد. چقدر خجالت و بکر بودنش شیرین بود.   اصلا