زل زده مونده … خیره خیره ‌‌.‌… توقعش رو نداره و من فاصله میگیرم از روی صورتش و باز کنار تخت ایستاده می مونم … نمی دونم چی بگم تا جو عوض بشه و فضا رنگ بگیره … لب میزنم : _ با گل بیام ؟ … با مکث اما لبخند به لب میگه : _ گل با شیرینی

۴۴) وقتی از دانشگاه برگشتم، کامیار هنوز نیومده بود.. نگار جون تو اتاقش بود و منیره تو آشپزخونه مشغول تدارک ناهار بود.. بهترین فرصت بود که برم بالا و اتاقشو یه اسکنی بکنم.. چنتا از داروهاشو برداشتم که اگه یهو اومد و عافلگیرم کرد بگم دواهاتو آورده بودم.. رفتم بالا.. مثل همیشه با پرده های کشیده، نیمه تاریک بود.. دراکولا