نفسم و با بغضی که بیخ گلوم بود بیرون دادم و به این فکر کردم که کاش هیچ وقت هامونی وجود نداشت! هیچ وقت نمی‌دیدمش و عاشقش نمی‌شدم. این جوری کمتر قلبم می‌شکست. قطره اشک ناخواسته ام و از روی گونه ام پاک کردم و خواستم برم دوباره سری به اتاق گیتی بزنم ولی پاهام یاری نکرد! چرا هر بار

بعد از رفتن دانیال و تینا بچه ها هم تعجب کرده بودن هم با کنایه پشت سر دانیال و تینا حرف می زدن.. مسیح که عصبی بود و شات پشت شات مشروب می زد بالا و یاشار هم بهش می گفت انقدر مشروب نخور برای معده ای واموندت خوب نیست.. ولی مسیح گوشش بدهکار نبود و از عصبانیت مشروب می‌خورد