افرا دفترچه و خودکارش را داخل جیب مانتواش گذاشت. _ به کارتون برسین. منم کمکتون می‌کنم. مرد سریع مخالفت کرد. _ نه خانم مهندس. شما دست نزنین. ما خودمون جا به جا می‌کنیم‌. افرا بی توجه به کنار پسر بچه که مشغول برداشتن جعبه‌ی بزرگی از زردآلو ها بود رفت و دستش را به سمت جعبه‌ی کنار او برد‌.

  صدای دلارای می لرزید از بغض و از بیچارگی : _ آ … آره ارسلان پوزخند زد : _ چرا میلرزی؟ نکنه شک داری؟ _ شک … شک ندارم _ همین الان بگم راننده برسونت خونتون؟ دلارای این بار با اطمینان سر تکان داد : _ بگو دست ارسلان که روی بالاتنه‌اش نشست خودش را جمع کرد _ ولی

  دست های لرزونم رو توی دستش گذاشتم و بلند شدم.. کشیدم توی بغلش و درحالی که سعی داشت آرومم کنه باصدای آروم قربون صدقه ام میرفت… اما من حواسم به حرف هاش نبود و یواشکی وترسیده فقط به بهار نگاه میکردم.. اگه عماد از گذشته ام با خبر میشد آبروم میرفت.. اگه عماد می فهمید اون عوضی چه بلاهایی

  – خوشم اومد ؟ عالی شده امیرعلی …….. خیلی بیشتر از اون چیزی که من توقعش و داشتم ……… اصلا ، اصلا قرار بود فقط تخت جدید بیاریم ، اما این پرده ، این فرش ، این کاغذ دیواری ها ، این لوستر ……… امیرعلی سمت تخت قدم برداشت و در همان حال میان حرفش پرید و جوابش را

  میدونم که براش خیلی سنگینه که از کسی که تا چند لحظه ی پیش ضعیف و ناتوان تصورش میکرد اینجوری ضربه بخوره . همین موضوع هم میتونه فرصتی برای مقابله باهاش بهم بده . شاید اون از نظر جسمی خیلی اماده تراز من باشه و مهارت هاش هم خیلی بیشترباشه اما مطمئنن من تمرکز بیشتری روی افکار و احساستم

  تا چند ثانیه مبهوت و بی حرکت زل زد بهم و بعد بدون هیچ حرف و اعتراض اضافه ای دولا شد و تای شلوارش و باز کرد.. منم نفسم و با خیال راحت بیرون فرستادم.. چون اصلاً حوصله نداشتم دوباره چرندیاتش و درباره اینکه من مسئول نگاه کردن اونا نیستم بشنوم! بعضیا فکر می کردن دارن تو کشورهای متمدن

  _نازی اینجا نیست با تعجب پرسیدم : _جانم ؟؟ نفهمیدم ؟؟ جلو اومد و دقیق کنار ماشین دست به سینه ایستاد _گفتم که اینجا نیست _یعنی چی ؟؟ با تمسخر نگاه ازم گرفت و گفت : _یعنی همین که شنیدی پس زودی جمع کن و از اینجا برو آفرین پسر خوب به سمت در خونه رفت و خواست داخل

  سرمو بالا گرفتم و حین نگاه به پنجره های اون خونه ی بدون حیاط گفتم: “دلم‌میخواست باهم بریم پیاده روی…” تند و سرسری گفت: “من پیش فرزادم…واسه حساب کتاب و همون کارای دیشب.فعلا نمیتونم بیام… بدون من برو” پوزخند زدم و پرسیدم: ” پس پیش فرزادی؟” “آره…سرمم خیلی شلوغ دیگه تماس نگیر” اینو گفت و تماس رو قطع کرد.لبخند

  انگار استخدامی جدید بود چون تابحال ندیده بودمش.. اما… فکرنمیکنم اون کت شلوار و کفش های گرون قیمت واسه کارگر کارخونه باشه! بیخیال شونه ای بالا انداختم و خداروشکر کردم که اون لحظه گیسو همراهم نبود، وگرنه یک دعوای حسابی راه افتاده بود و گیسو از بی ادبی که کرده بود به سادگی نمیگذشت! توی محوطه منتظر گیسو ایستاده