با حرفای بابام ذهنم درگیر شده بود و ترجیح میدادم فعلا با رادان حرف نزنم، همون پیام فعلا کافی بود ، من باید اول درگیری ذهنی خودمو آروم میکردم و حل میکردم. حتی نمیدونستم این درگیری ها چی هست ، یه حس ناشناخته داشتم ، حرف بابام کاملا درست بود و من نمیتونستم رو حرفش و خواهشش نه بیارم

  توی این مدت پیش اومده بود که بعد از کلی خجالت.. اقدام کنه برای بوسیدنم.. ولی هدف بوسه هاش فقط صورتم بود و حالا.. بوسه ای رو که من اون پایین نتونستم ازش بگیرم و.. با میل و رضایت خودش.. رو لبام نشوند و من و قلب و مغزم و.. همزمان آچمز کرد! انقدری که وقتی بعد از چیزی

  -….این همه چیزه مگه نه!؟ می دونی کی فهمیدم!؟؟همون روز که داشتی با زنت حرف می زدی فهمیدی فهمیدم پس خواستی منم بکشی.. راننده ی پسرت بودم دست کردی توی ماشین ترمز هاش رو خراب کردی.. تا بااین بهونه از شر منم خلاص شی اما بازم دووم نیوردی و شکست خوردی من زنده موندم.. فقط ماشین خراب شد وقتی

  سری تکون داد و بی توجه به حرفم پرسید: _چرا گریه کردی؟ لبخندی زدم و بامسخرگی گفتم: _گریه کجا بود؟ اشتباه میکنی.. اومد نزدیک تر.. اونقدر نزدیک که مطمئن بودم صدای قلبمو میشنوه! _این چشم هارو من نشناسم کی بشناسه؟ آب دهنمو با صدا قورت دادم وباگیجی رد نگاهشو دنبال کردم.. ازچشمام حرف میزد اما نگاهش به لبم بود..

از افکارم خارج شدم و صاف به چشمان قرمزش خیره شدم ، برای لحظه ای یاد زمانی افتادم که تبدیل به گرگ شده بود و فورا نگاهم رو ازش دزدیدم … _ ت…تو… تو… بهم … حمله کردی … ت..تو ..ت..تبدیل به …گ…گرگ شدی ! عصبانی دستی به صورتش کشید و زیر لب پچ پچ کنان گفت : _ لعنت

سمیه لبخند کوچکی زده نیم نگاهی لرزان به چهره ی بی اهمیت آرمین دوخت !   ته دلش لرزید ، چرا آرمین عکس العملی نشان نداد ؟   شاید سمیه وقیح بود ، خود بی محلی می کرد ، دل می شکاند و می نالید از نگاه نکردن آرمین   نفسی تازه کرد ، باید عادت می کرد که نه