بی توجه به داد و فریادهای من و فحش و ناسزاهایم، تن کریه‌ش را روی تن ظریفم تکان می‌دهد و من از درد نفسم می‌رود…   او از شدت شهوت نفرت انگیزش نفس نفس می‌زند و من نفسم بالا نمی‌آید از شدت حقارت و درد…   نمی‌دانم ثانیه‌های لعنتی چطور می‌گذرند…. نفس‌های داغ و حال به هم زن

      رو تشک گرم و نرم اتاق دراز میکشم….   خیره به سقف و چراغ های خوشگلش به آینده ی نامعلومم فکر میکنم….   گیریم که امشب رو اینجا سر کنی طلوع…فردا چیکار میخوای کنی…پس فردا رو چی؟….     اینجوری زندگی کردن فایده نداره….باید تکلیف خودمو با خانواده ی جدیدم روشن کنم….   اگه دخترشونم باید در

    کلافه و با حرص گفتم: -نه نه نه..چرا اینطوری میکنی..چرا یه جوری رفتار میکنی ادم جرات نکنه باهات اصلا حرف بزنه..فقط یه سوال پرسیدم..چرا شلوغش میکنی….   عصبی و با تهدید گفت: -سوگل وای به حالت اگه دوباره زنگ زده باشن و به من نگفته باشی..دوست ندارم ناراحتت کنم پس مجبورم نکن…   با ناراحتی لب زدم: -من

  خلاصه رمان :           گاهی وقتها اون چیزایی رو ازدست می دیم که همیشه کنارمون بوده وگاهی هم ساده ساده خودمونو درگیر چیزایی میکنیم که اصلا ارزششو ندارن وبودونبودشون توزندگی به چشم نمیان . وچه خوب بودکه قبل از نابودشدنمون توی گرداب زندگی می فهمیدیم که داریم چیاروازدست می دیم و چه چیزایی را بدست

      یاسمین خندید و از کنار او بلند شد: همون خواهر شوهر منه. همش سعی میکنه خلوتمونو بهم بزنه!   خودش در را باز کرد و با دیدن چهره ی متین استرس گرفت‌: چیشده؟   _اقا بیداره؟   _آره بیا تو…   متین داخل رفت و ارسلان مهلت نکرد چیزی بپرسد.   _دانیار اومده آقا…   رنگ از

      عمو منصور میگوید: -حالا که سردرد دخترم بهتر شده، اجازه هست یه صحبتی باهم داشته باشن؟!   چه زود هم چسباند! با دلخوری نگاهش میکنم: -عمو جان!   عمو منصور دلجویانه و مهربان! میگوید:   -این پسرِ ما بدجور خاطرت رو میخواد دخترم… شرمنده تم… عشقِ این پسر ما رو به چه کارایی واداشت!   از توجیه

    جوابی نداد که نگاهم و به نیم رخش دادم _خب بیا یه سوال تو بپرس یه سوال من   بدون این که نگاهم کن بی حوصله لب زد _من همه چیو بابت تو میدونم!   _خب خدارو شکر… من می‌پرسم   بازم سکوت و این بار اخمام رفت توهم و پرو ادامه دادم _میگن سکوت نشانه رضایت…  

      سینی استیل لبه‌داری از کنار یخچالش برداشتم و سه پیمانه از پیمانه‌ی داخل گونی درونش ریختم.   – اینو پاک کن برام… منم هنرمو نشون بدم!   – بچه‌پررو!   گفت و بی‌اعتنا به حرفم از آشپزخانه بیرون زد…   به دقیقه نکشیده صدای گزارشگر فوتبال از تلویزیون بیست و چهار اینچ درون هال بلند شد…  

    – زنمه.   – چه زنیه که نه بهت می‌رسه نه بچه میاره. نفعش چیه دردت به سرم؟ این دختر یه استخون قوی تو تنش نیست.   آهی کشیدم و گوشم را به درد چسباندم. فال گوشی کردن را دوست نداشتم ولی می‌خواستم حرف های قباد را بشنوم.   – لاله رو دیدی چه درشت هیکله، دیروز عین

        با ناخن پوست دستش را کند و اولین چیز که به ذهنش رسید را لب زد   _ ماشین!   زن چشم گشاد کرد   _ دمش گرم بابا! خانوادش چی؟ با اونا مشکل نداری؟   تلخ لبخند زد   او که هدیه نمی‌خواست او تنها میخواست مادرش کاچی بیاورد ، برادرهایش از دایی شدنشان خوشحال