به بخش مراقت‌های ویژه که منتقل می‌شود، با اجازه‌ی دکتر، یک به یک از پشت شیشه ملاقاتش می‌کنیم… ابتدا اصلان خان می‌رود و سپس رهام… من هم بغض کرده می‌مانم تا آخر سر بروم و از بی‌تابی‌ام خجالت می‌کشم… گان می‌پوشم و با راهنمایی پرستار پشت شیشه‌ای می‌ایستم که او داخل اتاق روی تخت خوابیده… مانیتوری که کنارش قرار
_ اگه خوبی پس اینجا و توی این وضع چیکار می‌کنی؟ _ مامان… دستمو اروم فشار داد. _ باشه باشه خودتو خسته نکن صبرکن دکترو صدا کنم. فرصتی برای حرف زدن بهم نداد و از اتاق بیرون رفت. به اتاق و مبل خالی نگاه کردم… هیچ خبری از اونی که برای دیدنش بی‌تاب بودم، نبود. دکتر اومد و معاینه‌م
*** سکوت کرده بودم … ولی تمامِ سرم پر از فکر آن مهمانی بود ! دست خودم نبود که نمی توانستم ذهنم را از خیال پردازی آزاد کنم . هر آدمی نقطه ضعفهایی دارد ، و نقطه ضعف من هم احتیاجِ مبرم و دل ضعفه آورم به شرکت در چنین ماجراجویی هایی بود ! آنقدر که
خواست دور شود که قدم اول پایش روی جغجغه‌ی هاوژین رفت دلارای خواب آلود از صدای جغجغه چشم باز کرد و نالید _ ببین داغ نشده باشه ارسلان مطیعانه پشت دستش را روی پیشانی بچه چسباند _ تب نداره دلارای سری تکان داد و چشمانش را بست دقیقه ای زمان نبرد
– بحث طرفداری نیست، فقط… نذاشت جملم رو کامل کنم. میون حرفم پرید و با لحنی عصبی غرید: – طفره نرو تابش، میدونی منظورم چیه! حالا نگاه و توجه مامان هم معطوف من شده بود. نفس عمیقی کشیده و یه راست رفتم سر اصل مطلب: – قانون و عرف میگه
دم عمیقی گرفته و گفتم: – راستش نمیدونم چطوری بگم! حتی نمیدونم چطوری براش مقدمه چینی کنم که قابل هضم تر باشه؛ اما هرکاری هم که بکنم باز هم خبر شوک برانگیزیه! مامان میون حرفم پرید و غرید: – بگو دیگه دختر جون به لب شدم از دستت! زبونی
با حرفش به تندی نگاهم رو به ساعتم دوختم. ساعت یه ربع به ۶ بود! – یکم دیگه صبر می‌کردی مادر من. الکی اون بنده خدا رو هم نگران کردی! همونطور که به مسیرش ادامه میداد، جواب داد: – یجوری نگفتم که نگران بشه، گفتم دلم برات تنگ شده!
کت و شالم رو همون اول در اورده و آویزون کردم. باهم وارد آشپزخونه شده و پشت میز نهارخوری نشستیم. وقتی سیمین خانوم رو اون اطراف ندیدم، از مامان پرسیدم: – مامان سیمین خانوم کجاست؟! چایی خوش رنگی جلوم گذاشت و با لیوان چای خودش، رو به روم نشست.