صدایشان را می‌توانم بشنوم و این عصبی کننده است. نمی‌دانم، شاید گوش‌هایم تیز شده… از روی مبل بلند می‌شوم، نگاهی به ساعت می‌اندازم و وارد آشپزخانه می‌شوم… چرا من باید از مهمان او پذیرایی کنم؟! مهمان خودش دست و پا دارد! آشپزخانه را ترک می‌کنم و از پله‌ها بالا می‌روم… بار دیگر نگاهی به ساعت می‌اندازد و چرا دقیقه‌ها

  با نگاهی به ساعت متوجه شد که زمان زیادی ندارد. همین که حامی پا از در خانه بیرون گذاشت، سمت داخل دوید. نفس زنان مقابل گاوصندوق ایستاد و کف دستانش را بهم مالید. _ آروم بگیر، تمرکز کن… تو میتونی، پیچیده تر از ایناشو باز کردی این که چیزی نیست. به خود قوت قلب میداد بلکه لرزش محسوس دستانش

  بعد از خوردن غذا موفق شدم از روی پاهاش بلند شم. باهم ظرف‌های روی میزو جمع و جور کردیم که گوشی هامین زنگ خورد‌. یه نگاه به تماس گیرنده انداخت و چیزهایی که توی دستش بودو روی میز گذاشت و بلند شد. _ الو… تماشاش کردم که با گوشی توی دستش وارد سرویس بهداشتی شد. کار جمع کردن ظرف‌هارو

        _ چندماهه بود که بردمش دکتر خیلی سرزنشم کرد ترسوندم گفت دوران جنینی و دوسال اول اگر بچه تغذیه‌ی خوبی نداشته باشه تا آخر عمر سیستم ایمنیش ضعیفه داروهایی که تو نسخه نوشته بود رو نمیتونستم بخرم   ارسلان کلافه پوف کشید   این داستان را دوست نداشت   حس عذاب وجدان و حسرت مثل خوره

      موهای مش‌شده‌اش را آزاد گذاشته بود، سبک جدید و مدرن.   جواهرات ظریفی که شرط می‌بستم همه کار ایتالیا و از بهترین برندها باشند.   _ آقایون، عصر به‌خیر.   ایرج جلو رفت و با رفتاری تهوع‌آور، روی دست شادان را بوسید.   همان صدای گرم و مخملی که در مواجهه با اناث از گلویش خارج می‌شد.

    ×××   (حال)   نور آفتاب که به چشمانش خورد با اکراه چشم باز کرد و کمی به اطرافش خیره شد و تازه تمام اتفاقات برایش یک بار دوره شد. نگاهی به اطرافش کرد و میکائیل رو ندید، قطعا دوباره اسیر یک اتاق شده بود با این حال از تخت پایین آمد و سمت در رفت ولی وقتی

#پارت375             با خنده از اتاق خارج شده و به سمت اتاق سیمین خانوم که تو راهرو پشتی آشپزخونه بود راه افتادم.   در اتاقش نیمه باز بود، با این حال تقه ای بهش زده و منتظر اجازه ورودش شدم.   – بیا تو تابش جان.   با لبخند وارد شدم که روی تخت گوشه