به زحمت بلند میشوم ، دلم نمی‌آید تمام بارم را بر روی دوش این زن مهربان بندازم مگر چقدر توان دارد ؟     گناه نکرده که به من پناه داده است .     – طوری نمیشه مرحمت حون ، اخرش که باید بلند بسم .   – من که حریف تو نمیشم انگار با

        به نظر از اینکه موفق شده بود غافلگیرم کند ، لذت می برد … لبخند عمیقی زد و به فنجان قهوه اشاره کرد :   – کافئین حالت رو بهتر می کنه !   نفسی کشیدم … لرزان و نامطمئن . دلم گریه می خواست … دلم شهاب را می خواست ! دنیا بدون شهاب ناامن

      همان‌طور که نگاه متعجبم را از نریمان بر می‌داشتم سری تکان دادم و همراهش به راه افتادم.   قبل از رفتن از احسان تشکری کردم و با نگاه چپ‌چپی به نریمان همرا با نامی از خانه خارج شدم.   همین که سوار شدیم به سوی نامی برگشته و پرسیدم: قضیه‌ی نریمان و فرشته چیه نامی؟   نچی

  کنار حامی نشست و حالا هر دو خیره به صفحه ی خاموش تلویزیون بودند. حامی عشقش را از دست داده بود و حاج آقا دخترش را… _ حتما یه راهی بود که بشه همه چیو درست کرد، مگه نه؟ همیشه یه راهی هست… دوسم نداشت بابا… از معدود دفعاتی بود که حامی حرف میزد و او سکوت کرده بود.