به نظر از اینکه موفق شده بود غافلگیرم کند ، لذت می برد … لبخند عمیقی زد و به فنجان قهوه اشاره کرد :

– کافئین حالت رو بهتر می کنه !

نفسی کشیدم … لرزان و نامطمئن . دلم گریه می خواست … دلم شهاب را می خواست ! دنیا بدون شهاب ناامن بود .‌‌.. و این آدم ها …

– شهاب رو کجا فرستادین ؟

– لازمه برات توضیح بدم خانمِ سلطانی جاوید ؟!

به اندازه ی کافی غرورم به گند کشیده شده بود ! چانه ام را بالا گرفتم و تلاش کردم پلک نزنم … مبادا اشک هایم سرازیر شوند .

– لازم نیست ! خودش بعداً همه چی رو بهم میگه ! منظورم اینه که … کِی قراره برگرده ؟!

سوالم را نادیده گرفت . با حالتی دقیق و موشکافانه … چشمهای تیره اش را به صورت من دوخته بود . آنچنان که حس می کردم هیچ چیزی را نمی توانم از او مخفی نگه دارم … .

– تو هم قراره همه چی رو بهش بگی ، خانم سلطانی جاوید ؟! … البته هر چیزی که فردا یادت بمونه !

کاملاً خلع سلاح شده و درمانده نگاهش کردم … بغض داشت خفه ام می کرد ، و نفس زیر گلویم پر پر می زد ! داغ شدن پلک هایم را احساس می کردم … و فقط از خدا می خواستم جلوی او به گریه نیفتم .

– شما آدم بدی هستید ، آقای شاهید ! … البته مطمئنم اینو قبلاً یک میلیون بار شنیدین !

#سال_بد ❄️

#پارت_283

او من را جدی نمی گرفت … حرف هایم را جدی نمی گرفت !

– بله … اما انتظار نداشتم امشب مفتخر به شنیدنش از دهانِ شما بشم ! … بهرحال این آدم بد کمکت کرده تا سر پا بشی ! …

– باید به نامزدم زنگ می زدی و میگفتی حالم خوب نیست ! … و اون کارِ لعنتی رو می سپردی به یک نفر دیگه !

صدایم بی اختیار بالا رفت و لحنم تند شد . ولی او با همان خونسردی لعنت شده اش پاسخ داد :

– دفعه ی دیگه که به یک خانم مست بر خورد کردم ، حتماً توصیه هات رو یادم میارم !

همه چیز برایم غیر قابل تحمل شده بود ! دیگر حرفی برای گفتن پیدا نمی کردم .

سرم را پایین انداختم و چشم های سوزانم را به فنجانِ قهوه دوختم . من خودم را در موقعیت ضعف قرار داده بودم … و نمی توانستم بجنگم ! این توانایی را نداشتم !

فقط در دلم دعا می کردم زودتر آن شب تمام شود … فردا با طلوع خورشید ، من خودم را پیدا می کردم ! دوباره قوی می شدم !

آن وقت شاید می توانستم پاسخ تمام اینها را بدهم ! می توانستم به این مرد نشان بدهم که یک دخترِ مستِ بی همه چیز نیستم و برای خودم شرافتی قائلم ! … راستش اگر هرگز دوباره او را نمی دیدم بهتر بود ! شاید همه چیز را از یاد می بردم … و شاید حتی می توانستم شهاب را هم راضی کنم تا دیگر برای این مرد کار نکند !

در آن لحظه هیچ چیزی نمی خواستم … هیچ چیزی به غیر از محو شدن آن لحظه ها از سرنوشتم و از فکر خودم و فکر عماد شاهید !

غرق در افکارم فنجان قهوه را بالا بردم و جرعه ای نوشیدم . داغی بیش از حدش باعث شد به سرعت سرم را عقب بکشم .

صورتم از گزش زبانم درهم رفته بود … که ناگهان با نشستنِ انگشتِ اشاره ی عماد گوشه ی لب هایم …

#سال_بد ❄️

#پارت_284

چنان از جا پریدم … که فنجان از دستم افتاد و روی زمین رها شد … .

به نفس نفس افتاده بودم و شاهید … با آن نگاه عجیبش … آن نگاه لعنتی و عجیبش …

– قهوه ریخته بود گوشه ی لبت …

تنم یکپارچه آتش شده بود ! یک قدم به عقب برداشت … و بعد در مقابل چشم های ناباورم … انگشتش را به دهان برد و لیسید …

ظاهراً بدون عمد و غرض ، ولی من … فکر می کردم دیگر بس است !

همه چیز داشت به صورت شرم آوری پیچیده می شد ! … حس وحشتناکی زیر پوستم تنوره می کشید !

ناگهان از جا پریدم … دیگر برایم مهم نبود ! حتی اگر جلوی جمع غش می کردم … یا می مردم !

به سرعت از او رو چرخاندم و با کف پاهای برهنه رفتم …

صدای قدم هایش را پشت سرم می شنیدم … و بعد نامم را خواند :

– صبر کن آیدا ! … صبر کن ! اینطوری نمی تونی برگردی !

داشتم دیوانه می شدم ! تمام تنم عین بید می لرزید و حالت تهوع امانم را بریده بود و بدتر از همه ی اینها … حسِ وحشتناک و نفرت انگیزی که در قلبم شعله می کشید … .

دستش که به بازویم قلاب شد … اینبار تاب نیاوردم و به ضرب به تخت سینه اش کوبیدم .

– گفتم به من دست …

ولی با هجومِ یکباره ی محتویات معده ام … ناگهان از او رو چرخاندم و بالا آوردم … .

#سال_بد ❄️

#پارت_285

دستش را پس زدم و زانو زدم کف سنگفرش و لب باغچه … عوق زدم و همزمان به گریه افتادم … .

از اینهمه حقارتی که برای خودم ساخته بودم … از اینهمه ناتوانی ام … .

انگار در کابوسی گیر کرده بودم که نمی توانستم از آن لجن خارج شوم … .

متوجه شدم که عماد شاهید کنارم روی دو زانویش نشست .

– عیبی نداره ! … خب ؟! … عیبی نداره !

صدایش گرم و تسلی بخش بود … ولی هیچ چیزی قلب من را در آن لحظه گرم نمی کرد ! دست هایش جلو آمد و طره موهایم را که دو طرف صورتم رها بود ، پشت سرم جمع کرد تا کثیف نشوند … .

پلک های خیسم را روی هم فشردم و با درد فکر کردم … احتمالاً کت او را کثیف کرده ام ! …

– ببخشید ! … ببخشید !

صدای زمزمه ی بی حال و خسته ام … نمی فهمیدم از او عذرخواهی می کردم بابتِ کثیف شدن لباسش … از خودم … یا از شهاب !

سرم گیج می رفت … دنیا مقابل چشم هایم وارونه می شد .

یک جایی خوانده بودم خیانت یعنی هر کاری که اگر شریک زندگی ات همراهت بود ، آن را انجام نمی دادی ! … و من می دانستم اگر شهاب بود … این کارها انجام نمی شد ! … و من هرگز هرگز به او در مورد این شب نمی گفتم … هرگز …

دیگر نفهمیدم چه اتفاقی افتاد … سرم روی شانه ام کج شد … از حال رفتم … .

***

#سال_بد ❄️

#پارت_286

***

ناامیدانه نگاه کرد به دود پیچ در پیچِ سفیدی که از سیگارِ مجتبی بلند می شد و در هوای خنک نیمه شب در هم می پیچید . گفت :

– این چه شانسِ گهیه من دارم ؟! … شماها جلوی خودش هاف هاف سیگاری می کشید ، هیچی بهتون نگفت … اون وقت منو برای دو پُک توی خلوت نِمود !

مجتبی کام عمیقی از سیگارش گرفت و سرش را بالا برد … نگاه دوخت به آسمان سورمه ای رنگ نیمه شب . دو فواره دود از سوراخ های بینی اش بیرون زد و جلوی صورتش پخش شد … همزمان گفت :

– منم اگه برم جلوی زن و بچه ی مردمو بگیرم ، لات بازی در بیارم … خشتکمو می کشه روی سرم ! نمی شناسیش مگه ؟!

شروین خسته و کلافه کف کفشش را روی سنگفرش کف محوطه کوبید :

– خب … آره ! ولی بعد چند ماه نباید ول کنه ؟! … نا سلامتی چند ساله دارم حمالیشو می کنم ! … یه ذره معرفت نداره !

مجتبی به امیدواریِ شروین برای بخشیده شدن ، پوزخندی زد . او اگر به جای شروین بود ، هیچوقت بیشتر از این برای بخشیدن سماجت نمی کرد . عماد خان وقتی تصمیم می گرفت اسم کسی را بفرستد توی لیست سیاه ، دیگر هیچ راه بازگشتی نمی گذاشت !

… و خدا می دانست چرا شروین را گذاشته بود توی لیست سیاهش . شروین آدمِ وفادار و گوش به فرمانی برای او بود . هنوز هم باور نمی کرد فقط به خاطر متلک انداختن به یک زن …

و بعد صدای حیرت زده ی شروین را شنید :

– این … خودشه ! … همون زنه است !

#سال_بد ❄️

#پارت_287

مجتبی … خراب و نئشه ، از لای پلک های خمارش نگاه تنبلی به جانب او انداخت .

– هووم ؟!

شروین یک قدم به جلو گذاشت و شاخ و برگِ درخت ها را کنار زد تا بهتر بتواند به صحنه ی مقابلش نگاه کند … به زن آبی پوش و زیبایی که در فاصله ی دور از آن ها روی نیمکت نشسته بود ، و عماد که مقابلش ایستاده بود . زن با سستیِ ناز آلودی انگار داشت چیزی می گفت … و عماد …

– این همون زنه است که عماد خان به خاطرش منو فرستاده بایکوت ! … دوست دخترشه !

پریشان و عصبی از آن صحنه رو چرخاند و کف دستش را با تمام قدرت به پیشانی اش کوبید :

– ای بختت رو گا…یدم مرد ! بین اینهمه زن … عهد باید به دوست دخترِ عماد خان تیکه بندازی ؟!

حرف هایش مجتبی را ترغیب کرد تا سیگارش را روی چمن های مرطوب انداخت و جلو رفت تا آن زن را ببیند … .

همیشه زن های زیادی را دیده بود که از سر و کول عماد بالا می رفتند … ولی هیچ کدام دوست دختر نبودند ! هیچوقت هیچ زنی در زندگی عماد وجود نداشت که بخواهد به خاطرش گرد و خاک کند … و حالا …

– اع؟! … کو ؟ … ببینمش منم !

پشت درخت ها غوز کرد و با احتیاط و اشتیاق به آن سوی باغ نگاه کرد … و با آن تصویری که دید … .

انگار صاعقه فرود آمد بر جمجمه اش … تک

#سال_بد ❄️

#پارت_288

انگار کسی با مشت کوبیده بود زیر جناق سینه اش … نفسش از درد بند آمد !

چیزی که چشم هایش می دید را باور نمی کرد … ولی این آیدا بود !

این دخترکِ آبی پوشی که حالا از روی نیمکت برخاسته و داشت با عجله می رفت … و عماد پشت سرش قدم بر می داشت !

فاصله اش با آنها زیاد بود … ولی حتی با این فاصله ی زیاد هم می توانست تشخیص بدهد که این دختر آیدا بود ! آیدای شهاب !

– این … آیداست !

نفس بریده … گیج و ویج … نامش را زمزمه کرد ! … دید که عماد بازوی دخترک را گرفت … و داغ شد !

شروین به سرعت تایید کرد :

– آره داش ! اسمش آیدا بود به نظرم ! … تو از کجا اسم دوست دختر عماد خان رو می دونی ؟!

خشم رفته رفته زیر پوست مجتبی دوید و او را داغ کرد . تا قبل از اینکه بفهمد چه می کند … چرخید و بعد مشتِ مهلکش روی صورت شروین فرود آمد .

– دوست دختر چیه ، حیوون ؟ … اون نامزد شهابه ! … شهاب !

شروین از درد خم شده بود که مجتبی به او پرید و باز هم زد … و باز هم زد … .

این خشمی که داشت او را خفه می کرد … خشمی که تمام وجودش را می سوزاند … .

#سال_بد ❄️

#پارت_289

شروین به زور خودش را از بین دست های مجتبی بیرون کشید … دهانش به خون آلوده شده بود .

– هررره … چته ؟! … شهاب دیگه خر کیه ؟! من شهاب نمی شناسم !

مشت مجتبی گره کرده … و باز هم آماده ی حمله بود . ولی از شروین رو چرخاند و باز نگاه دوخت به آن سمت محوطه …

حالا آیدا را می دید که روی زمین زانو زده … انگار از حال رفته بود ! … تکیه زده بود به سینه ی عماد … و عماد با صبر و حوصله ای که معمولاً نشان نمی داد ، چیزی به آیدا می گفت … .

ضربان قلب مجتبی دیوانه وار بالا رفته بود و داغیِ زیر پوستش غیر قابل تحمل شده بود !

صدای مردد شروین را شنید :

– میگم … حالا کی هست این شهاب ؟ … یعنی … چیزه … زنه شوهر داره ؟!

مجتبی از خشم هیسی کشید :

– اگه یک کلمه از این قضیه به کسی بگی …

شروین به سرعت پاسخ داد :

– من گه بخورم آمار زن بازی های عماد خانو به بقیه بدم !

مجتبی باز نگاهش کرد و اینبار با چنان خشمی … که شروین عقب گرد کرد و پا به فرار گذاشت .

بعد مجتبی باز چرخید و به عماد و آیدا نگاه کرد … .

حالا عماد یک دستش گره خورده دور شانه های آیدا بود و دست دیگرش را زیر زانوهایش زد … و دخترکِ بی هوش را از روی زمین بلند کرد … .

آیدا در آغوش عماد بود ! … آیدای بیهوش !

مجتبی گفت :

– خاک بر سرت کنن مشتبا ! خاک بر سرت ! خاک بر سرت !

و کف دستش را از شدتِ خشم و غضب روی دهانش کوباند … و باز هم کوباند … .

نمی توانست ببیند نامزدِ شهاب … ناموسِ بهترین دوستش بیهوش روی دستان دیگری می چرخید . اگر هر کس دیگری بود ، او را زنده نمی گذاشت … ولی این مرد ، عماد بود !

برای عماد شاهید که نمی شد شمشیر کشید !

عماد کمر صاف کرد و راه افتاد … در امتدادِ سنگفرش ها آرام و با احتیاط قدم برداشت . آیدا هنوز روی دست های او بود و دامن ابریشمی و آبی رنگش در مسیرِ هوا پیچ و تاب می خورد … .

مجتبی حس ناتوانی عجیبی می کرد . دوست داشت از آن مهلکه فرار کند ، ولی با همان کمر غوز کرده ، پشت درخت ها دنبالشان رفت .

به امید اینکه چیزی ببیند … شاید ، شاید یک لحظه معجزه ای می شد و همه چیز تغییر می کرد ! شاید آن زنی که روی دست های عماد بود ، زنی غیر از آیدای شهاب بود ! … شاید …

لعنت به آن روزی که شهاب را به عماد خان معرفی کرد … لعنت به او که آنقدر اصرار داشت شهاب و آیدا در مهمانیِ عماد شرکت کنند … .

چشم هایش از اشکِ غیرت می سوخت . قلبش داشت منفجر می شد … .