تا رسیدن کیمیا به درس و برنامه‌ام رسیدگی کردم، به محض آمدنش هم، به اتاق کشاندمش…   روی تخت نشست و کیفش را کنار پایش روی زمین قرار داد، کمی تپل شده بود، داشت وزن میگرفت:   _ چیشده حورا؟ ترسوندیم خدا میدونه تا اینجا چطوری زنده موندم!   لبخندی لرزان به لب نشاندم و

        چشمی می گویم و بلند می شوم و تلفن بیسیم را برمی دارم. نزدیک یازده شب است و هنوز سروکله یاسین پیدا نشده .         شماره اش را می گیرم تا اخر بوق می خورد ولی جواب نمی دهد .     می گویم : _ جواب نمی ده .   – لاالا

        بی حال سمت در سرویس بهداشتی رفت   ارسلان هاوژین را روی تخت خواباند و ناخواسته لب هایش را به پیشانی اش چسباند   ترسیده بود… برای اولین بار در عمرش برای سرماخوردگى ساده کسی به حد مرگ نگران شده بود!   هاوژین بغض کرده انگشتش را روی رد سوزن گذاشت و نالید   _اوف  

      نامی نگاه تهدید آمیزی به صورت پرشیطنتم انداخت و به سوی در به راه افتاد. _بله؟   صدای منشی بلند شد. _آقای شهیاد؟ واسه‌تون اتفاقی افتاده؟   همین که نامی در اتاق را باز کرد با دیدن رویا که با صورتی عبوس کنار منشی ایستاده بود چشمی چرخاندم.   نگاهش که به صورت نامی افتاد هین بلندی

  یک دست سورن از کنار صورتش حرکت کرد و انگشت هاش لای موهاش فرو رفت و سرش رو محکم تر به سمت خودش فشرد…. مشت های پرند از روی سینه ش باز شد و بی اختیار دست هاش رو حرکت داد و نرم دور گردن سورن حلقه کرد…. سورن با حس دست های پرند دور گردنش، دیگه طاقت نیاورد