راغب انگشت شستش را گوشه ی لبش کشید و مرموز خندید. چشمک معناداری به سراب که دست به سینه مقابلش ایستاده بود زد و نزدیکش شد.   _ حرف حق جواب نداره دختر خوردنی من! شاید اگه حرفای تکراریمو عملی کنم تاثیرگذار تر بشه، بد فکری ام نیست.   حرف هایش بیشتر شبیه بلوف بودند. کشتن آدم

      زبان سرخی دارد ، به آبی چشمانش نگاه می دوزد . لنز است طبیعی نیست . دماغش هم حتی عملی است .     لبانش هم از ژل بی نصیب نمانده حالا که دقت می کند گونه اش هم بی دست کاری نیست .     بیتا با قر و غمزه دست به بازویش می کشد و

        متفکرانه نگاهم کرد و با مکث گفت: -اینجوری فقط وقتی بچه ی سوگل به دنیا بیاد چند روز میرم و برمی گردم…   سرم رو به تایید تکون دادم و نگاهم رو پایین انداختم…   تکونی به سرم داد تا نگاهش کنم و وقتی نگاهم رو بالا اوردم، لبخند مهربونی زد و گفت: -دو سه روزه

      داشتم فکر می‌کردم رفتارش به چه‌کسی شباهت دارد که اشاره‌ای به گارسون زد.   من و باربد به عادت همیشگی کاپوچینو و کیک شکلاتی سفارش دادیم و زیر چشمی نگاهی به یکدیگر انداختیم.   به محض رفتن گارسون داریوش نگاهی به هردویمان انداخت. _خب بگید ببینم با درس‌ها چیکار می‌کنید؟   شانه‌ای بالا انداختم. _همون همیشگی…