مکث کرد، شب وقتی برگشتند، حورا رفته بود…شاید ظهر با کیمیا تماس گرفته بود تا سر و گوشی اب دهد؟ باید میگفت که حورا رفته است؟   _ داداش مشکلی پیش اومده؟   زبان به لب‌هایش کشید: _ نه، برو بخواب…سلاممو به وحید برسون!   _ میخوای بدم باهاش حرف بزنی؟   برای خود

      همین که دستش را به‌سوی نریمان گرفت نریمان داد زد: داره میاد منو بکش بالا الان  دنبالچه‌م رو گاز می‌گیره!   نامی که بین خنده و عصبانیت مانده بود سریع دستش را گرفت و او را بالا کشید در همین حین فهمید چیزی مانع کشیده شدن نریمان به بالای دیوار می‌شود.   قبل از این که عکس‌العملی

        اصلان خان با فکری که در ذهنش جولان می‌داد، لبخندی روی لب‌هایش می‌نشنید. لبخندی که از چشمان نگران امید دور بود.   – خیره، نگران نباش. حاله آلاله خوبه؟ فهیمه می‌گفت زیادی رو به راه نبوده انگار…   بی توجه به جمله‌ی اول پدرش، جوابِ جمله‌ی دوم را میدهد:   – خوبه چیزیش نیست.   خودش

        ملورین هم خندید و وسایل را به طرف آشپزخانه برد، معماری و طبعیت این ویلا را بیش از حد دوست داشت!     ظرفی را روی کابینت گذاشت که همان موقع محمد با لبخندی بی سابقه تقه ای به در آشپزخانه زد. – ملکه قصر اجازه میدید؟!   ملورین از لفظش بلند خندید و لب زد:

        ماهرخ زیبا بود و بد چشمش را گرفته بود. اینکه حالا یک مرد در کنارش به عنوان شوهرش،  خیلی مضحک بود…   -البته خانوم ببخشید مزاحم نمیشم،  بفرمایید…   شهریار تیز نگاه مرد کرد و سپس دست ماهرخ را کشید و سمت ماشینش رفتند…   ***   -اصلا از این یارو خوشم نمیاد ماهرخ…!!!   ماهرخ

      موتور شاهین را میانه کوچه بن‌بست دیدم و خودمان را رساندیم.   شاهین جلو آمد، کلافه‌گی‌اش نوید خوبی نمی‌داد.   _ کجا رفتن؟   _ آقا، پیچید توی این کوچه، تا من رسیدم غیب شد.   سرم را چرخاندم سمت خانه‌های کوچه.   _ یکی از این خونه‌ها؟   سرش را به تأیید تکان داد.   یعنی

            همراه لاله به اتاق خواب رفتند، اطراف را نگاه کرد، چشمش به موبایل لاله که افتاد، فکری به سرش زد. _ تو بخواب، من یه تماس کاری دارم.   لاله متعجب روی تخت نشست: _ این وقت شب؟   موبایلش را برداشت و به سمت در رفت: _ اره، تو بخواب…باید یه زنگ به