به چشمان جدی راغب زل زد، به آن نگاه نمی آمد شوخی داشته باشد. اما چنین چیزی هم ممکن نبود، کی باردار شده بود که خودش خبر نداشت؟!   پوزخندش را همچون خار در نگاه یخ زده ی راغب فرو کرد و با لحنی سراسر تحقیر، محکم و قاطع گفت:   _ داری بلوف میزنی، خودتم فهمیدی آخرای

        رنگ دیوارها سفید و صورتی بود و برای تمام وسایل اتاق هم از همین دو رنگ استفاده شده بود…   سمت راست بغل دیوار، یک تخت چوبی کوچک قرار داشت که صورتی بود و چهار طرفش بلند و نرده مانند بود برای حفاظت از بچه….   کنارش هم یک مبل دو نفره ی راحتی سفید رنگ

      همین که مهلت حرف زدن یافتم ذوب شده در پوست تنش غر زدم: _من هنوز با این حس و حال آشنا نیستم نامی… نمی‌فهممش کاش اجازه بدی درکش کنم!   خندید و قدمی به عقب برداشت.   انگار که مراقب پیشروی دست‌هایش بود! _فهمیدن چیزی یعنی توضیح دادنش… این که فلسفه و منطق نیست! دوست داشتنِ کسی