سعی کردم لحنم اروم و دلداری دهنده باشه: -چیزی نیست..الان میریم نی نی نازتو به دنیا میاری عزیزم…   سوگل لای چشم های خیسش رو باز کرد و لبش رو محکم بین دندون هاش فشرد و با صدایی که به شدت می لرزید نالید: -هنو..هنوز..زود..بود..   سامیار با ترس نگاهم کرد که سرم رو به منفی

            _ استغفرالله پسرم چی میگی؟   اهمیتی به صدای مادرش نداد و به لاله نزدیک شد، لاله‌ی رنگ پریده و ترسیده:   _ موش زبونتو خورده که، داشتی از محبت و عشق و پدری میگفتی…چیه؟ لاله، چیه؟ حرف بزن!   حرف بزن پایان جمله‌اش را فریاد زد، شانه‌های لاله بالا پرید و به دیوار