واقعی بودن آن لحظه و آن حرف ها را با گوشت و پوست و استخوانش حس کرد. سراب تمام آن لحظات را زندگی کرده بود، آنقدر ها هم با او غریبه نشده بود که درد ریشه دارش را حس نکند. چرا ایستاده بود؟ چرا نزدیکش نمیشد؟ تا همینجا هم زیادی صبر نکرده بود؟ دیگر
و ساقی ساکت شد، با تک خنده ای به رزی که اخم هایش بیشتر از این درهم نمی‌رفتند سلام داد و دستش را دراز کرد و گفت: – بابا سوگولیم که شدی رز بی علاقه دستی داد و میکائیل لب زد: – کیا اومدن سر قرار با یزدان – والا نمی‌دونم سر میز بازی بودم
پسرها سفره را پهن کردند، قیصر سبزی را چنگ زد و یک مشت سبزی در دهانش چپاند، اعتقاد داشت سبزی باید دهان آدم را پر کند وگرنه سبزی که کم باشد لذت نمی‌دهد. – بز که نیستی قیصر ! آروم بخور یواش. سهم خودته داداش! قیصر ارام خندید ، مادرش گوشت و
من و عسل ریز ریز خندیدیم و سامیار گفت: -بخور عزیزم..نفستو نگه دار یهو بده بالا.. خنده ی من و عسل بیشتر شد و سوگل چشم غره ای به سامیار رفت: -ممنون از راهنماییت.. بعد دوباره به لیوان نگاه کرد و با اکراه جرعه ای ازش خورد و باز نالید: -خیلی بد مزه اس..
* * * در اتاق را بسته بود مشغول تعویض لباس هایش بود و صدای هاکان همچنان می آمد بیخیال نشده بود داشت از وجنات رفیق عزیزش میگفت فرحان ، مردی که طبق گفته‌های هاکان از آن دست مردهای بود که تمام وقتش صرف کار ورزش و تفریح میشد میگفت در طول عمر
کسی مثل لاله می‌توانست زندگی خوبی داشته باشد اگر چنین نمیکرد و زندگی دیگری را هم به هم نمیزد. _ تو فکری… نگاهم را به محمد دادم، داشت هنداونه را در حوضچه میشست، هوا خنک شده بود جدیدا، بهار دیوانه سر بازی گرفته بود، گاهی گرم تابستانی و گاهی سرد پاییزی و