رستا گیج و خنگ نگاه حاج یوسف کرد و باز هم سر درنیاورد که منظور از اصل مطلب دقیقا چیست…؟! سایه هم آمد و کنار رستا روی صندلی نشست و لبخند ژوکوندش را هم حفظ کرده بود. ستاره نظری به دخترش انداخت. -لطف دارید حاجی، بفرمایید صاحب اختیارید…! حاج یوسف بسم الله
-نیما بهادری دانشجوی ارشد مدیریت دولتی نام پدر حسین بهادری بدون هیچ سو سابقه ای، در حال حاضر داره زندگیش رو می کنه…! امیریل با اخم هایی درهم خیره ستوان محمدی با کنایه گفت: البته زندگی بسی شرافتمندانه….! کثافط معلوم نیس چندتا دخترو بدبخت کرده…؟! -جناب سرگرد نیما بهادری با یه نفر قرار
رستا نیشش داشت می رفت باز شود که به سختی جلوی خودش را گرفت. با تعجب نگاهش کرد که آقا جواد ادامه داد… -ولی… ببخشید… یکم رک میگم… یکم پوششتون نامناسبه…! نیش نیامده رستا درجا برگشت و اخم هایش در هم شد. -نامناسب یعنی چی…؟! آقا جواد باز دستی روی سر نیمه
سایه چشم درشت کرد. -امیر باید انتخاب کنه به تو چه….؟! رستا آنقدر داغ کرده بود که نمی فهمید چه می گوید. -همه چیز امیر به من مربوطه…. ما هنوز بهم محرمیم… من اجازه نمیدم اون حتی با مونا حرف بزنه…! -وا تکلیف خودت و ما رو معلوم کن…چند چندی با خودت…؟!
رستا دستی روی لبش کشید و با یادآوری خشونت امیر با درد چشم بست… -مرتیکه انگار از سر قحطی برگشته…هرچی داشتم و نداشتم از جا کند…!!! اما راضی بود… به اینکه امیر برایش این گونه بال بال میزد راضی بود. از آشپزخانه بیرون زد و امیر را در کنار سایه دید… جلو رفت و
رستا فکش را با دستش کمی ماساژ داد… قدمی عقب رفت و با حرص خیره امیر شد. دست به کمر با پررویی و تخسی ابرو بالا انداخت. -به همین خیال باش که بگم چشــــــــــــــــــــم…. آقا اصلا دوست ندارم زنت بشم، زوره…؟! امیر مات پررویی اش شد. این دردانه نمی دانست یا می دانست
-باید حرف بزنیم…! رستا یه خود آمد و اخم کرد. -فعلا کار دارم…! امیر یل نگاهی به پسر کرد و خیلی دقیق و موشکافانه او و رفتارش را زیر نظر داشت… پسر خودش را جلو انداخت. -آقا ولش کن داری اذیتش می کنی…! امیر خیلی جدی گفت: تو دخالت نکن…!
سایه ابرو بالا انداخت. – عه تو که از امیر خوشت نمیومد…؟! رستا خودش هم نمی فهمید چه مرگش شده که داشت فرار می کرد وگرنه او عاشق امیریل بود… -راه رو اشتباه رفتم سایه…! سایه متوجه نشد. -میشه یه جوری حرف بزنی منم بفهمم…! رستا نگاه پر اشکش را به سایه
حاج یوسف ابرویی بالا انداخت. -پس یه کاری کردی…؟! امیر اخم هایش بیشتر درهم شد. -حاجی بین من و خودشه…!!! دخترتون یکم که نه زیادی لوس و نازنازیه…!!! دخترتون رو چنان با کنایه گفت که حاج یوسف خندید. -یعنی فقط ما لوسش کردیم یعنی خودت هیچ تقصیری نداری…؟! امیر جدی
این بار دیگر ستاره هم خنده اش گرفت… -بیچاره اون مردی که می خواد تو زنش بشی… اصلا موندم اونا از چی تو خوششون اومده…؟! رستا قری به سرو گردنش داد… -اولا که خوشگلم ستاره جون… این حجم از زیبایی چشمشون رو کور کرده…! سپس سینه ای لرزاند و ادامه داد… -می دونی
عماد وا رفت. -اما رستا کم مونده بود سر اون قضیه مونا رو بکشه…! رستا دوست داره…!!! امیر لحظه ای خنده اش گرفت. -دوسم داره ولی لجبازه…! یه خواستگار سمج داره که بد خاطرشو می خواد…! چشمان عماد درشت شد. -خواستگار…؟! صحبتی نبود که…؟! امیر از حرص کمی دیگر آب خورد
نازنین به دفاع از امیرعلی گفت: یبس نیست من روم نمیشه وگرنه وقتی شروع کنه به بوسیدن دیگه ول کن نیست…! سایه مبهوت گفت: دختری هنوز…؟! ابروهای نازنین بالا رفت. -نباید باشم…؟! سایه متعجب خندید… -دمش گرم خیلی خودداره….نه خوشم اومد..!!! عصبانی از موضوعی که راه انداخته بودند، ظرف های ماست و
هر دو سمت امیریل چرخیدیم ولی من سریع نگاه گرفتم و مشغول جمع کردن بشقاب شدم اما صدای عمه و سنگینی نگاه امیر را حس می کردم. -چیکار دخترم کردی که ازت شاکیه…؟! چشمان متعجب امیر را می توانستم تصور کنم حتی ابرویی که بالا انداخته است… -والا خودمم می خوام بدونم چیکار کردم….؟!
مونا با هزار تا ناز و عشوه ای که مرا داشت آتش میزد، چای را جلوی امیر گرفت. تیز نگاه امیر کردم و با اخم هایی درهم به دستهایی که داشت برای برداشتن چای بالا می آمد، اشاره کردم برندارد اما او بیشعورتر از این حرف ها بود که با نگاهی پر شیطنت و حرص درار،
لبخندی به چهره اش داد و با خوشرویی وارد سالن شد و بلند سلام کرد که خاتون از همان دور قربان صدقه اش رفت… -قربونت برم مادر… فدای خنده هات بشم نور چشمم کجا بودی دردونه خاتون…؟! تا خواست جواب بدهد با دیدن مونا و ملیحه خانوم خنده روی لبش ماسید… نگاه پر کینه اش