با هم از اتاق رفتیم بیرون و در برابر چشمام های منتظر پدر هامون گفتیم که به تفاهم رسیدیم . قلبم بیقراری میکرد در برابر آینده ای نامعلوم . از طرفی نمیتونستم اینجا بپوسم و اون مردتیکه رو تحمل کنم و از طرفی هم این ازدواج بی سر و ته در واقع بین بد و بدتر ، بد

– حالتون خوبه ؟ امیرعلی با شنیدن صدایی غیر منتظره ای ، غافلگیر شده چشمانش گرد شد و سرش بلافاصله سمت صدا چرخید و با صورت خورشید مواجه شد ………. تعجب و حیرت تنها چیزی بود که در آن لحظه از چشمان سرخ بیمارش می بارید ……… روی تخت خوابیده و دیدی به خورشید که تا ثانیه های پیش روی

هنوز داشت غُر میزد که در باز شد با دیدن من حرف توی دهنش ماسید و‌با تعجب لب زد : _تویی ؟؟ مگه نگفتی نمیتونی بیای خونمون دستپاچه به دروغ گفتم : _آره خیلی کار داشتم ولی چون حوصله نداشتم فعلا بیخیالشون شدم کنایه وار آهااانی زیرلب زمزمه کرد و‌ درحالیکه در رو همونطوری باز میزاشت و‌خودش وارد خونه میشد

  ۱۴ ساله بودم و مدتی بود که درگیر احساسات جدید و غریبی بودم که برای خودم هم عجیب بود… نگاهم هر شب از پنجره ی اتاقم به نور چراغ خانه ی مش حسن بود و عجیب دلخور بودم که چرا من هم مثل شیوا و مبینا در آن خانه نیستم… هنوز برای خودم شفاف نبود که دلیل این حس