موقع قدم زدن سعی داشت دلم رو به دست بیاره ، اما دلم باهاش صاف نمیشد _میدونم فهمیدی دروغ گفتم ، بعدا برات توضیح میدم الان وقتش نیست ، ذهنت رو درگیرش نکن خواهشاً اخم کردم _مگه به من مربوطه ؟ زندگی خودته من چیکارم ؟ _رسپینا ، قربونت بشم من ، اگه میشد بگم که میگفتم _نمیشد بگی

  هی روی تخت اینور و‌اونور میشدم اصلا خوابمم نمی برد فکرم مشغول بود مشغول اینکه چه اتفاقی افتاده اون صدا ها برای چیه از این همه فضولی داشتم می مردم اما خودم رو کنترل کردم.. تا به حرف سمانه گوش بدم اهی از گلوم خارج شد… نگاهی به در انداختم تا جایی که از جام بلند شدم ‌. نمی

  باقدم های بلند خودمو به درخروجی رسوندم که صدای آرش متوقفم کرد.. _صبرکن یک لحظه.. برگشتم و باتعجب نگاهش کردم.. نسیم هم مثل من باچهره ای عصبی و متعجب به آرش نگاه میکرد! اما آرش بی توجه ازجاش بلند شد به طرفم اومد و آهسته گفت: _داری میری دیدن اون؟ ازاین همه پررویی و این حجم از وقاحت ابروهام

  توی تختم دراز کشیدم و برای لحظه ای چشمانم را بستم ذهنم درگیر و خسته بود ….که ناگهان صدای آشنای کسی باعث شد بلافاصله از شدت هیجان چشمانم را باز کنم….. _ گابریل ؟ _ کاترین ! بدون هیچ حرفی فقط نگاهم میکرد ، وای خدایا چقدر دلتنگش بودم … بی اراده از روی تخت بلند شدم و مثل