هدیه در دلش حرص می‌خورد. کمی حسادت می‌کرد اما خودش نمی‌دانست -مرتیکه احمق عوضی آخه من چرا باید بفهمم این فاطمه کیه؟ تقصیر خودمه که پیشش خودمو کوچیک میکنم از ازن به بعد مثل خودش رفتار میکنم حق نداره چیزی بگه.     همینطور غر میزد و راه می‌رفت تا به کسی بر خورد با اعصابی خورد ادامه داد -آهای

    همان‌طور که به حرف‌هایش گوش می‌دادم به آشپزخانه رفتم و از آب‌سرد‌کن آبی‌رنگ لیوانی آب برایش آوردم.   – ببخشید دخترم تو هم زا‌به‌راه شدی…   لیوان را به لبش نزدیک کردم، سکسکه‌ام انگار بند آمده بود.   – بخورید یکم از این آب… هعی…   درمانده نگاهش کردم و نفسم را هم در سینه حبس!   –

    _ ولی خیلی بیشتر از اونی که فکر می کنی باید باهاشون درگیر باشم.   و حتی ممکنه دلشون بشکنه. درسته که جرم نمی کنم.   حق انتخاب دارم   ولی در هر صورت میشه خیلی با آرامش بیشتر درستش کرد.   نمی خوام کار به جاهای باریک بکشه.   هوفی کشید و با دست روی داشبورد ضرب

          یزدان کمر صاف کرد و خیمه اش را از روی گندم بلند نمود و به سمت تختش رفت و رویش دراز کشید و در حالی که یک دستش را همچون جَک ، تکیه گاه سرش کرده بود ، به او نگاه نمود و در همان حال گفت :       ـ کارا مردونه بودن

  اشکی:یادته چند روز پیش میخواستی بری دانشگاه ازت گرفتم؟این همونه _واقعا؟ اشکی:اوهوم _یعنی از اون روز تا حالا همیشه همراهته؟ اشکی:اوهوم لبخند زدم. عاشقتم اشکان عاشقتم امیدوارم که روزی برسه که بتونم پیشت فریاد بزنم که عاشقتممممممممم اشکی:چرا اینجوری نگام میکنی؟ چشمام رو دزدیدم _هیچی برق لب رو گرفت جلوم اشکی:همین کفایت میکنه برق لب رو ازش گرفتم و

    _تو مگه غیر این که می‌خوای با من باشی؟ مگه غیر این که دوست دارم و دوستم داری؟ مگه غیر این که بهت دارم‌ قول میدم برمی‌گردم؟ مگه غیر اینه؟!   بازم حرفای تکراری… بازم حرفای خودخواهانه خودش _آره غیر اینه چون من ترجیح میدم تو تنهاییم بمونم ولی تو رابطه ای نمونم‌ که مثل یه گزینه باهام