تو حال و هوای خودمم که یه چیزی محکم تو صورتم پرت میشه….   سرمو بلند میکنم و با صورت خونی و خشمگین کامران روبه رو میشم….   _ بگیر….فقط اینو بدون طلوع، اینجا جاش نیست وگرنه میزدم گردنتو میشکوندم…..ولی از اون روز بترس که دوباره آوار شم رو سرت و دودمانتو به باد بدم….      

    بی پروا بودنش باعث بالا و پایین شدن هورمان‌های زنانه‌ام می‌شد اما نه… الان زمانش نبود!   با لبخندی آرام تنم را میان دست‌هایش جابه‌جا کرده و با اشاره‌ای به ساعت گفتم:   – باید بری سرکارت عزیزم، دیرت میشه ها!   دندان روی هم ساباند و چانه‌ام را میان انگشت‌هایش گرفت و پر از خشونت لب زد:

    با رفتن اشکی عسل اومد و کنارم نشست عسل:بی معرفت تا این اشکان رو دیدی من رو یادت رفت هان؟ _عسل دلم گرفته عسل:چرا چی شده؟ _اشکی رفت عسل:جایی نرفت که فقط رفت بخوابه _خب همین دیگه رفت بدون من بخوابه عسل:چرت میگی دیگه؟ _نه اتفاقا جدی ام من همین الان هم دارم برای آغوشش له له میزنم

    درحالی که یه صدایی توی مغزم می‌گه:   – حالا وقتشه شمر بازی های این همه سالش رو رو کنی.   دوستانه لبخند می‌زنم.   – پس الان بریم بیرون من بگم متاسفانه باهم تفاهم نداریم و تو یه فاز دپ و چسناله بگیری و مثل همیشه تمام کاسه کوزه ها سر من خرد شه؟   نیشش تا

    نمی دونم چقدر بوسیدیم که بالاخره نفس کم اوردم و از فشاری که بهم میداد برای نزدیک کردنم به خودش و ثابت موندنم، کمرم کمی درد گرفت….   حتی لب هام هم از فشار لب و دندون هاش بی حس شده بود…   دستم رو روی گردنش گذاشتم و ناله ای از درد کردم که کمی به خودش

    غیرتی شده بود؟ اونم برای من؟ دلم میخواست همین حالا انقدر لب هام از خنده کش بیاد تا به بنا گوشم برسه اما برای حفظ غرورم هم که شده بود لب تر کردم.   – تو که از من خوشت نمیاد، اینجوری که تنها خواستگارمم میپره دیگه تا ابد ترشیده میشم ور دلتون میمونم اون وقت دیگه نمی

        قلب ارسلان تا گلویش بالا آمد. نمیدانست چه عکس العملی نشان دهد‌. شوکه نبود اما ته قلبش بی قرار بود! کاش توان داشت تا در آغوشش بگیرد…   یاسمین قدمی جلو رفت: حالا… بازم برم؟   وقتی ارسلان نگاهش کرد، قلبش خالی شد. چشمان عجیب او هزاران حس را فریاد میزد… ته خطوط عمیق و تیره

  ×××     رو تخت غلتی زدم و نگاهم از در شیشه ای تراس به ماه خورد! نفس عمیقی کشیدم‌ و تو جام نشستم و پاهام و تو خودم جمع کردم و همین طور که چونم و روی زانوهام می‌زاشتم لب زدم _چه تلخ حتی دیگه گریمم نمی‌گیره… انگار که حس های باقی مونده وجودمو با دستای خودم دارم