دلم می‌خواست آن لحظه هر جایی بروم جز اتاق مدیریت بدون مهیار!   ناچار از نگاه کارکنان از کانتر بیرون آمدم و به‌دنبالش قدم برداشتم.   قدم‌هایش را تند‌تر از من بر‌می‌داشت. روی پله‌ی دوم که رسیدم صدای در اتاق مدیریت را شنیدم.   بچه‌های نوازنده هنوز نیامده بودند، خدمات هم داشتند میز‌ها را مرتب می‌کردند. رستوران در

    نگاه بی طاقت و پر نیاز قباد روی پاهایم، جرات بیشتری را به قلبم سرازیر کرد.   قلبم از هیجان روی دور تند افتاده بود. این کارم فقط چند جمله ی کوتاه که در جواب توهین هایشان میدادم نبود.   رسما پرده های احترام و حرمتی که بینمان بود را می دریدم. آن حورای ساده و تو سری

      _ به‌به، پری خانوم خوشگل! شنیدم ماهی بزرگ صید کردی!   احساس خطر می‌کردم… آن نگاه کثیف، روح خود شیطان بود.   کسی که برای اولین بار بی‌رحمانه بدنم را تاراج کرد.   فقط نوزده سال داشتم… کسی در خانه نبود.   فکر می‌کردم اتفاقی من و آرسام تنها مانده‌ایم ولی بعدها فهمیدم شگرد خاله بوده برای

        نسرین سری تکان داد و از جایش بلند شد و دستی به لباسش کشید ……….. به نظرش فرهاد کفتاری بود که چشمان هیز و سیری ناپذیری داشت . دور و برش پر بود از دختران رنگ و وارنگ …………. اما انگار بازهم آن همه دختر برای چشمان تشنه و پر عطش این مرد ناکافی به نظر

    هدی بازویم را گرفت و با همان لحن آرامی که با هم حرف زده بودیم گفت:   – حیف که داداش حسین گفته مامان‌اینا چیزی نفهمن وگرنه دندوناشو خورد می‌کردم! به زن‌داداش من می‌گه عزیزم؟   آخرش نفهمیدم هدی از ازدواج ما ناراحت است یا خوشحال.   لفظ زن‌داداش گفتن او را هم دوست نداشتم. مثل یک واژه‌ی

  خلاصه رمان :     همه چیز از سفره امام حسن حاج‌خانم شروع شد! نذر دامادی پسر بزرگه بود و تزئین سبز سفره امیدوارش می‌کرد که همه چیز به قاعده و مرتبه. چه می‌دونست خانم‌جلسه‌ایِ مداح نرسیده، نوه عموی حاجی‌درخشان زنگ می‌زنه و خبر می‌ده که عزادار شدن! اونم عزای کی؟ خود حاجی و پسر وسطیش، صابر و تازه

  دستاش رو گذاشت روی پهلوهام و قلقلکم داد که صدای خندم بلند شد اشکی:مگه دست خودته؟؟؟ _باشه..با…شه اشکی:باشه چی؟ همونجوری که میخندیدم لب زدم _آش…تی اشکی ولم کرد و با خنده نگام کرد، بعد هم ازمون خداحافظی کرد و رفت بیرون. صدای خداحافظیش با مامان هم اومد و بعد صدای در خونه که خبر از رفتنش میداد. مامان وارد

  خلاصه رمان :           داستان در مورد دختر جوانی به اسم نازلی کسروی است که بعد از فوت مادربزرگ و بعد از سالها دور به ایران برمیگردد، آشنایی او با جوانی در هواپیما و در مورد زندگی خود، این داستان را شکل می دهد …  

        آب دهنم و قورت دادم و ناخودآگاه دستم و برای گرفتنش دراز کردم و نگاهی بهش انداختم.. عبارت «آخرین تسویه حساب با خانوم کاشانی» که مطمئناً خود سمیع با نهایت حرصش با خودکار قرمز بالای برگه درشت نوشته بود داشت مثل یه خار توی قلبم فرو می رفت.. از همون لحظه ای که قیافه ناامید و

    ×××     جاوید تصویری که دیده بودم از ذهنم پاک نمیشد ولی بیشتر به جای این‌ که عصبی باشم حالم ناخوش شده بود باورم‌ نمیشد با چه صحنه ای رو به رو شدم اونم جایی که هر دفعه ازش رد میشدم و یاد اولین دیدارمون میفتادم… اصلا چی جوری تونسته بود تو آغوش مردی باشه که کم