_ نمیدونم قصدت از گفتن اون حرف چی بود حورا، اما یبار دیگه تهمت بزنی و بخوای باز عقیم بودن منو تکرار کنی، قول نمیدم اینبار بهت رحم کنم!   محکم بازویم را از میان انگشتانش بیرون کشیده با مشتی به شانه‌اش، به عقب هلش دادم:   _ برو اونور به من دست نزن،

  عصر؟ _ ساعت چنده عمه؟ _ دو بعداز ظهره عزیزم. هرچند کوفتگی بدنم و بی‌حالیم نشون می‌داد بیشتر از انتظارم خوابیدم اما دیگه تااین حدشو انتظار نداشتم. دستمو لای موهام کشیدم. _ خیلی خوابیدم. صدای مامان از فاصله‌ی نه‌چندان نزدیک اومد. _ تاثیر آرام بخش‌هاست. دکتر گفت عادیه… چرخیدم و پاهامو روی زمین گذاشتم. سعی کردم با گرفتن لبه‌ی

  دوباره نزدیکش شد و پنجه های مردانه اش را لا به لای تار و پود های ابریشمی و نرم موهای او فرستاد و در همان حال آرام با همان صدای مردانه اش گفت :   ـ خوبه که تو فقط مال منی …………. هر چند بازم معتقدم اگه می دونستم که قراره تو نبود من تا این حد خودت

{سلام و عرض ادب 😍 اومدیم با ی رمان جذاب، امیدواریم خوشتون بیاد! پارت گذاری رمان یک‌ روز درمیانه، روزای که من هستم من میذارم روزای که فاطمه جونم هستن میذارن! نویسنده مارو یاری کنه 🥲 مام بد قول نشیم، دوستون دارم!}     🕊آوای توکا 🕊   #پارت_یک       برای حفظ تعادل دست به دیوار می گیرم

          موهایش را چنگ زد و محکم کشید   ارسلان آخی گفت و بی آنکه سرش را بلند کند کمرش را چنگ زد   تشنه بود! تشنه ی آرامش و اشتیاقی که به او داشت و تا به حال برای هیچ زن دیگری حس نکرده بود!   انگار فاصله حریصش کرده بود!   مثل ببری که

    شهناز رفت و شهریار کلافه و ناراحت روی مبل نشست. ماهرخ خانه نبود که اگر بود، با وجود شهناز دوباره جنگ و دعوا داشتند… البته دعوای بین ماهرخ و شهناز یک کینه قدیمی و حسادتی بی اساس بود…! نفسش را سخت بیرون داد و دستی روی صورتش کشید. -شهناز رفت…؟! نگاه مرد روی ماه منیر نشست. او هم

    دراز میکشم رو تشک، و پتو رو رو خودم مرتب میکنم….می‌دونم که تشک پتو رو برا بارمان آورده ولی به روی خودم نمیارم و بدون تعارف کردن بهش پلک هام رو می‌بندم….     _ تو تموم زندگیم دختری به لجبازی تو ندیدم…   از ته دلم از حرفش ناراحت میشم….من هیچوقت لجباز نبودم….اصن نمی‌دونم لجبازی چی هست…..کسی