دهان دکتر از تعجب باز مانده بود، از جا برخاست و دستی به جیب‌هایش کشید تا سوییچ ماشین را بیرون بکشد: _ لطفا به منشیتون بگید، اگه به لاله خبر بده زندگیشو با زندگی لاله سیاه و خاکستر میکنم! دکتر هم از جا برخاست و همراه قباد خارج شد، قباد بدون توجهی
-بفرمایید. با صدایم از لپتاپش چشم گرفت و چشمانش را به صورتم دوخت. -زحمت نمی‌کشیدی خانوم! سرخ شده از خانوم گفتنه پر حسش و چشم هایی که از چشمانم جدا نمیشد، آرام زمزمه کردم: -خواهش میکنم نمی‌دونستم دلتون می‌خواد یا نه ولی گفتم چون همش دارید کار می‌کنید احتمالاً
صدای پوزخند قباد که به گوش دکتر رسید، سکوت کرد: _ اسم؟ من جز یه صیغه چیزی باهاش ندارم…جز یکی دوبار اوایل هم باهاش نخوابیدم که بخواد از من بچه دار شه… _ اما امکانش هست غیرممکن نیست! پوزخندش پررنگ‌تر شد، دست در جیب داخلی کتش فرو برد و برگه‌ای بیرون
چشم دزدید و هاکان با تامل نگاهش را از او گرفت سوی سوفی برگشت و ادامه داد – نگفتی خواهر فضوله … – قهر کردین با هم؟ سوال سوفی بود تمام دلیلی که به ذهنش میرسید همین بود . هاکان که جوابش را نمیدهد روی نظرش پا فشاری میکند
بوسه‌ای روی گونه‌ام می‌زند: – خوبم عزیزم، تو چطوری؟ – منم خوبم. – منم این‌جا هستما… صدای اعتراض امید باعث می‌شود فهمیه خانوم شاکی شود: – ان‌قدر حسود نبودی که پسر… و سپس به سمت امید می‌رود و او را بغل میکند. با خنده روی شانه‌اش ضربه می‌زند: – خجالت
پشت چشم نازک کردم. – دیگ شیریکی و یوش نا یَه… شما بفرمایید خواب جا کنید. چشم‌های خواب‌زده‌اش گرد شد. – چی؟! پشت کردم تا خنده‌ام را پس و پنهان کنم. – به وقتش آقای دکتر! – یادم می‌مونه. نگاهی به عقب سرم انداختم، دکتر خواب‌آلود و شوخ