دهان دکتر از تعجب باز مانده بود، از جا برخاست و دستی به جیب‌هایش کشید تا سوییچ‌ ماشین را بیرون بکشد:   _ لطفا به منشیتون بگید، اگه به لاله خبر بده زندگیشو با زندگی لاله سیاه و خاکستر میکنم!   دکتر هم از جا برخاست و همراه قباد خارج شد، قباد بدون توجهی

      -بفرمایید.     با صدایم از لپتاپش چشم گرفت و چشمانش را به صورتم دوخت.     -زحمت نمی‌کشیدی خانوم!     سرخ شده از خانوم گفتنه پر حسش و چشم هایی که از چشمانم جدا نمیشد، آرام زمزمه کردم:     -خواهش می‌کنم نمی‌دونستم دلتون می‌خواد یا نه ولی گفتم چون همش دارید کار می‌کنید احتمالاً

            صدای پوزخند قباد که به گوش دکتر رسید، سکوت کرد:   _ اسم؟ من جز یه صیغه چیزی باهاش ندارم…جز یکی دوبار اوایل هم باهاش نخوابیدم که بخواد از من بچه دار شه…   _ اما امکانش هست غیرممکن نیست!   پوزخندش پررنگ‌تر شد، دست در جیب داخلی کتش فرو برد و برگه‌ای بیرون

        چشم دزدید و هاکان با تامل نگاهش را از او گرفت   سوی سوفی برگشت و ادامه داد   – نگفتی خواهر فضوله …   – قهر کردین با هم؟   سوال سوفی بود   تمام دلیلی که به ذهنش میرسید همین بود .   هاکان که جوابش را نمیدهد روی نظرش پا فشاری میکند  

      بوسه‌ای روی گونه‌ام می‌زند:   – خوبم عزیزم، تو چطوری؟   – منم خوبم.   – منم این‌جا هستما…   صدای اعتراض امید باعث می‌شود فهمیه خانوم شاکی شود:   – ان‌قدر حسود نبودی که پسر…   و سپس به سمت امید می‌رود و او را بغل می‌کند. با خنده روی شانه‌اش ضربه می‌زند:   – خجالت

    پشت چشم نازک کردم.     – دیگ شیریکی و یوش نا یَه… شما بفرمایید خواب جا کنید.     چشم‌های خواب‌زده‌اش گرد شد.   – چی؟!     پشت کردم تا خنده‌ام را پس و پنهان کنم. – به وقتش آقای دکتر!     – یادم می‌مونه.   نگاهی به عقب سرم انداختم، دکتر خواب‌آلود و شوخ