این بار دیگر ستاره هم خنده اش گرفت… -بیچاره اون مردی که می خواد تو زنش بشی… اصلا موندم اونا از چی تو خوششون اومده…؟!     رستا قری به سرو گردنش داد… -اولا که خوشگلم ستاره جون… این حجم از زیبایی چشمشون رو کور کرده…!   سپس سینه ای لرزاند و ادامه داد… -می دونی

        عماد وا رفت. -اما رستا کم مونده بود سر اون قضیه مونا رو بکشه…! رستا دوست داره…!!!     امیر لحظه ای خنده اش گرفت. -دوسم داره ولی لجبازه…! یه خواستگار سمج داره که بد خاطرشو می خواد…!     چشمان عماد درشت شد. -خواستگار…؟! صحبتی نبود که…؟!   امیر از حرص کمی دیگر آب خورد

        نازنین به دفاع از امیرعلی گفت: یبس نیست من روم نمیشه وگرنه وقتی شروع کنه به بوسیدن دیگه ول کن نیست…!   سایه مبهوت گفت: دختری هنوز…؟!   ابروهای نازنین بالا رفت. -نباید باشم…؟!   سایه متعجب خندید… -دمش گرم خیلی خودداره….نه خوشم اومد..!!!   عصبانی از موضوعی که راه انداخته بودند، ظرف های ماست و

        هر دو سمت امیریل چرخیدیم ولی من سریع نگاه گرفتم و مشغول جمع کردن بشقاب شدم اما صدای عمه و سنگینی نگاه امیر را حس می کردم.   -چیکار دخترم کردی که ازت شاکیه…؟!   چشمان متعجب امیر را می توانستم تصور کنم حتی ابرویی که بالا انداخته است… -والا خودمم می خوام بدونم چیکار کردم….؟!

        مونا با هزار تا ناز و عشوه ای که مرا داشت آتش میزد، چای را جلوی امیر گرفت. تیز نگاه امیر کردم و با اخم هایی درهم به دستهایی که داشت برای برداشتن چای بالا می آمد، اشاره کردم برندارد اما او بیشعورتر از این حرف ها بود که با نگاهی پر شیطنت و حرص درار،

      لبخندی به چهره اش داد و با خوشرویی وارد سالن شد و بلند سلام کرد که خاتون از همان دور قربان صدقه اش رفت… -قربونت برم مادر… فدای خنده هات بشم نور چشمم کجا بودی دردونه خاتون…؟!     تا خواست جواب بدهد با دیدن مونا و ملیحه خانوم خنده روی لبش ماسید… نگاه پر کینه اش

        -به من ربطی نداره… تازه خواستم یه جای دیگه بزنم، ترسیدم پارم کنی که زدم پایین گوشم وگرنه اونجا….     امیر با حرص پنچه توی گردنش بزد که رستا از درد جیغ کشید و چشم بست… -دیوونه وحشی گردنم زخمه…!!!   امیر دستش را باز کرد… با حرص نگاهی از بالا تا پایین دخترک کرد.

      امیرمحمد هاج و واج نگاهش به ان دو مخصوصا عمادی بود که با ان همه سر به زیری اش دل به سایه ای بسته بود که در پوشش و رفتار زمین تا آسمان با او و خواسته هایش فرق دارد…     عماد کوتاه نیامد و با لحنی که سعی می کرد کنترل کند، گفت:  نیای به

      راوی   -قربان سوژه در حال حرکته…!   امیریل با اخم هایی در هم گره شده پشت مانیتور رفت و با دیدن نقطه ای که سرباز مشخص کرده، چشمانش باریک تر شدند. -بررسی کن ببین دقیقا اونجا چیکار داره…؟!     سرباز سری تکان داد و بی سیم را برداشت و با مامور دیگری در حال تبادل

        نگاهش تیره و ترسناک شد. -نمی خوای بفهمی و همه چیز رو به بازی گرفتی رستا…!     داغ کردم. -نه برعکس تو نمی خوای بفهمی که من مقصر نیستم و اون مرد….   امیر دست روی دهانم گذاشت… -هیش… من نه تنها گردن اون مرد بلکه گردن هرکسی که بخواد چپ نگاه زنم بکنه رو

      نگاه سنگین امیر را حس می کردم و به سختی داشتم او را به یک ورم می گرفتم… کور خوانده بود که به حرفش گوش بدهم و یک هفته خانه نشین شوم…! از حالا در تدارک چیدن برنامه ای برای یک سفر چند روزه ای هستم البته اگر سایه یاری کند…!   -خب شام هم خوردیم و

      خودم را به موش مردگی زده بودم و زور می زدم تا یک قطره ای اشک از چشمانم جاری شود. من بی گناه بودم ولی شاهد نداشتم…!   امیر آنقدر عصبانی و پر از خشم بود که می ترسیدم حتی تکان بخورم… کاش واقعا غش کرده بودم…!   -اون مرتیکه عوضی غلط کرد دست روی زن من

        روی نیمکت پارک نشسته بودم و با زور سایه را از سر خودم رفع کردم. حالم خوب نبود، دل و دماغ نداشتم و بیشتر اعصاب خوردی ام هم به خاطر پریودی بود که بیشتر وقت ها این گونه بهم می ریختم….   عکس های امیر یل را یکی یکی رد می کردم و با دیدنش گرچه

        تو اوج عصبانیت خنده اش گرفت. -چه ربطی به اون بدبخت داره…؟!     سربالا انداختم. -خوبه دیدی چطور خودش بهت چسبوند زنیکه خراب…!!!   -مهم اینه چشم من فقط به تو هست…!   سلیطه گری را به حد نهایت می رسانم. -غیر این باشه که با همین ناخونام چشمت و درمیارم…!     -باید روی

      رستا   با چندش حوله را روی صورتم برای هفتمین بار مالیدم که شلیک خنده امیر بغل گوشم بلند شد. -زخم کردی خودت و بچه…!     سمتش چرخیدم و با عصبانیت حوله را سمتش پرتاب کردم که توی هوا گرفت… -نیشت و ببند بیشعور…پارم کردی بیشرف از درد و سوزش نمی تونم درست پامو چفت کنم…!