#فصل دوم       سمتم میاد… منم بغل میکنه….   – مبارکه گندم جان… ولی عروس شَل ندیده بودم .   میخنده به دستم اشاره میکنه اطرافش و نگاه میکنه و اروم میپرسه :   _آرتان نیومده؟ دلم واسش تنگ شده گوسفند. ارشام بی تفاوت میگه:   – هنوز که نیومده   – میاد… بشینید من برم یه قری

فصل دوم     _هر چی مامان بابام بگن   بابا آروم میگه   – مبارکه بابا جان!   همه دست میزن… قرار میشه پس فردا برای خرید همراه آرشام برم و آخر هفته یه مراسم کوچیک توی حیاط خونه ی پدری آرشام بگیریم.   خونه ای که پوریا برامون پیدا کرده بود خیلی شیک بود …   از همین

فصل دوم     غمگین سمتش برمیگردم: – آخی! جلو میاد   – اگه قرار باشه ربطی به هم پیدا کنیم… خونه رو عوض میکنم!   نمیدونم در حال حاضر خوشحال باشم یا ناراحت اون قدر گنگ و نامفهوم حرف میزنه. اون قدر خنثی و بی حس… که اصلا نمیدونم چی تو سرشه   – هنوز تصمیم داری با من

#فصل دوم     – فقط پولو بریز به حسابم داداش.   بلند میخندم… با خنده میگه: – گفتی کی برمیگردی؟   – فردا… رسیدم میرم خونم… خالیه؟   – آره… داریم خالی میکنیم… پری تو اتاقه.   پوف کلافه ای میکنم:   – بهش سلام برسون – باشه… برو وسایلتو جمع کن مزاحمت نمیشم… عکس عروستو داری بفرست… چی

فصل دوم   تلخ میگم:   – فکر میکنی خوشحال میشه؟ اون اگه میخواست منو ببینه نمیفرستادمون اون طرف…. نمیگم خودم نمیخواستم برم… میخواستم… اما دلم مراقبتشم میخواست…دلم حمایتشو میخاست، شاید اگه پیش خودت میموندم.. باهات لج نمیکردم… این قدر بدبختی گریبانمو نگرفته بود!من انتخابم اشتباه بود اشتباه کردم شمام پشتمو خالی کردین، وقتی یه دختر راهو اشتباه میره و

فصل دوم   “تو میخواستی که هیچ مرزی نمونه خودت خواستی خودت گفتی یکی شیم تو بودی گفتی لازمه به وقته اسیر بازیای زندگی شیم خودت مسبب خاطره هایی… تو این شب گریه هارو شاد کردی..»   همه متعجب خیره‌ی اشکام موندن…. _صدام گرفته… آرشام کلافه زمزمه میکنه – گندم؟ من اما فقط اشکام میریزه و میخونم:   « چه

      – اگه شما و آرشام نبودید مرده بودم نمیدونم چجوری و چطوری ممنونتون باشم..   آرشام روی صندلی میز توالت میشینه و عمو میگه:   – خدا نکنه… این چلغوز بلاخره یه جا به درد خورد خداروشکر ! آرشام لبخند کمرنگی میزنه و هیچی نمیگه  عمو سمتش برمیگرده:   _مامانت زنگ زد دیشب… گفت خودت جوابشو ندادی،

#فصل دوم       جلو میاد خیره من، اما سمت من نمیاد میره سمت آرشام چاقو رو که توی س. ی. ن. ش نشونه میره جیغ میزنم: – آرشاممممم؟ یکی توی گوشم میزنه….. – گندم؟ دستتو تکون نده لامصب… خواب میبینی!   گیج چشم باز میکنم… آرشامو میبینم با ترس نفس نفس میزنم: – کابوس بود. تموم شد… هیچی

#فصل دوم   – یادت نمیره که  عاشقتم؟ میخندم:   – بزار ببرننت دیوونم کردی… خون ریزی داری… چقد حرف میزنی تو این وضعیت.   – منم بهت نگفته بودم … وقتی که… میخندی…. جذابیتت دل خدارم میبره ! میخندم… سرمو تکون میدم: – زبون نیست که…   آروم کف دستشو م. ی. ب. و. س.ه و روی گونم میزاره…

فصل دوم   سر بلند میکنم و با چشمای اشکی نگاش میکنم: – هست که همیشه پشت من بودی هست که زندگی دلیو درست کردی … به بچش رحم کردی، تو ذاتت خوبه بخدا ، چرا میخای به زور بگی بدی … تو اگه یه روز یه کاری کردی چون راه دیگه نداشتی… چشماتو عشق کور کرده بود! – فعلا

فصل دوم   «**ارشام**»   آماده میشم تا زودتر برم سر کار… خستم… بی حوصلم… عصبیم… کار مدلینگم اعصاب و حوصله میخواد که ندارم… رستوران عمو جاوید ولی جای دنج و ارومیه… از دیشب دیگه خبری از گندم نیست… عجیب که تا الانم نیومده اینجا به هر بهونه ای….. درو باز میکنم و بیرون میرم نمیدونم صداش کنم یا نه،

فصل دوم     اون قدر عصبیه که دارم از ترس سکته میکنم، از ترس قلبم رو دور تند افتاده، حتی فکرشو نمیکردم م.س.ت.ی.ش که بپره… رابطش که تموم شه، حالش که یکم جا اومدش اینقدر عصبی شه… جلو میاد… عقب میرم… دادمیزنه جوری که دستامو میذارم رو گوشام – توخیلی گ.و.ه خوردی موندی اینجا… آخه الاغ… آخه بی‌شعور نفهم

#فصل دوم   – اره ولی…. امیدوارم تموم شه این کینه و ناراحتیا… دیروز بعد مدت ها دلم میخواست بغلش کنم و بگم مبارکه داداش…. ولی……   دستامو گردنش میندازم: – من بمیرم واسه دل مهربونت عزیزم !ناراحت نباش – خدا نکنه عشقم، تو واسه من فقط زندگی کن با همین لبخندای خوشگلت… تلخیارو بریز دور! بذار بعد این همه

    – میخواستم یادت بیاد هنوز دوسم داری. زیر گردنشو می‌ب.و.س.م: – آره… یادم اومد! – دلم واست خیلی تنگ شده بود آرتان. ل.ب.اش.و م.ی. ب.و.س.م: – واسه همین نیومدی؟ – این دوری لازم بود. – پاشو جمع کن بریم خونه… پاشو مُردم! میخنده… بلند میشه… و تازه وقت میکنم خونه رو ببینم!   «**دل ارام**»   قبل از

#فصل دوم   – رستوران بیشتر شب باید بری و بخونی… تو هم که خواب نداری غیر آدمیزادی. – اوکی پس بریم خسته شدم از بیکاری برم آماده شم بلند میشم و سمت اتاق میرم که میگه: – آدم وار لباس بپوش پاره پوره نپوشی میخندم: – ب.و.س رو ل.ب.ا.ت دایی نه چیزه لپات! بلند میخندم که میگه: – از